Recensie Mieke: Liv Maria van Julia Kerninon

Liv Maria is de dochter van een stugge Française en een romantische Noor.

Liv Maria **

Wekelijks belanden er boeken op mijn bureau die ik niet besteld heb. Je weet nooit, denkt zo’n uitgeverij. Uit zo’n stapel viste ik Liv Maria, en ja, ik pakte het omdat het niet zo dik was. In een griepweek moest ik praktisch zijn, en aan 170 pagina’s begin je iets makkelijker. Van Julia Kerninon had ik nog nooit gehoord, dit is haar eerste in het Nederlands vertaalde boek.

Na de onzinnige en overbodige proloog raakte ik al snel gegrepen door het verhaal over een vrouw die opgroeit op een Bretons eiland als dochter van een Française en een Noor. Waarom dat dan op de achterflap weer een ‘stugge Française’ en een ‘romantische Noor’ moeten heten is me een raadsel. Ook erger ik me aan de zin: ‘Voor de lezers van Jane Eyre en Madame Bovary’. Dat slaat nergens op, maar goed, het verhaal pakte wel, zeker als Liv Maria op haar zeventiende na een aanranding naar Berlijn wordt gestuurd, waar ze bij haar tante au pair wordt. De Engelse les die ze volgt wordt gegeven door een Ier, een getrouwde veertiger met kinderen, die haar snel het bed in praat. Letterlijk, want de conversatie gaat via Shakespeare en allerlei etymologische weetjes. De seks is heerlijk, drie maanden zijn ze verliefd, en ja, dat hakt erin op die leeftijd. “The first cut is the deepest, baby, I know”.

“Ze wist nog niet dat ze door dit te doen op een dag haar gezin, de vader van haar kinderen en haar innerlijke rust zou moeten missen.” De lezer is op bladzijde 47 al gewaarschuwd!

Liv Maria leidt daarna een turbulent en vrijgevochten leven in Chili waar ze hotelvastgoed en paarden verkoopt, en met jan en alleman naar bed gaat, maar we snappen als lezer dat dat haar niet gelukkig maakt. Deze episode wordt erg schetsmatig verteld. Daar heeft het hele boek last van. Je hebt, hoe boeiend de avonturen ook zijn, niet het gevoel dat het om een mens van vlees en bloed gaat, eerder om een pion in het verhaal dat Kerninon wil vertellen: iets met sterke vrouwen en sensualiteit? Volgens de Figaro onderzoekt ze het spel van schijn en werkelijkheid. Het zal wel, in het Frans klinkt dit vast heel intellectueel. Maar het zegt zo weinig.

Als Liv eindelijk weer van iemand kan houden, blijkt het de zoon van die leraar Engels (al lang dood). Wat een toeval! Ik verklap niks, want je ziet het echt lang van tevoren aankomen. Ze houdt haar mond, en daarmee is haar geheim geboren. Nog lang probeert ze haar nieuwe geluk met twee zoontjes in een tuin in Ierland vol rozen en fruitbomen (echt!) vast te houden, maar de last wordt steeds zwaarder. Hoe het afloopt zeg ik niet.

Eerlijk is eerlijk: het verhaal gaat er lekker in: ik heb er een paar fijne uren mee beleefd in deze nare oorlogswereld. Chicklit, maar dan op niveau. Net op tijd staan er gedachtes en ontboezemingen in die tot nadenken stemmen, maar dat die in volzinnen op feestjes worden uitgesproken met plastic bekertjes wijn in de hand is dan wel weer erg onwaarschijnlijk.

Nieuw Amsterdam 176 blz. € 20,99 (e-book € 12,99)