Nevel in Tanger ***
‘Nevel in Tanger’ is een boek dat speelt met realiteit en fictie, het is een roman in een roman…Best leuk gedaan maar ook een beetje ‘floja’, zoals ik las in Spaanse lezersreacties. Flauw. En dat deze roman bijna een literaire prijs had gewonnen, was onterecht. Ik begrijp het, want een meesterwerk is ‘Nevel in Tanger’ niet, wel een lekker en mysterieus verhaal.
Flora Gascón heeft een geweldige nacht doorgebracht met een man, niet haar echtgenoot. Ja , het begin is beslist spannend. ‘haar geslacht nog gevoelig van wat er is gebeurd.’ Misschien niet briljant geformuleerd, maar a la. Toch komt hij niet opdagen bij de volgende afspraak. Als enig aanknopingspunt heeft ze een boek dat op zijn nachtkastje lag. ‘Nevel in Tanger’. Ze koopt het, leest het en krijgt sterk het gevoel dat de Paul Dingle in het boek dezelfde persoon is als haar minnaar, die ook zo heet. En, o ja, ze griste ook nog een amulet mee dat uit zijn portemonnee viel.
Aangezien ze in een vreselijk sleurhuwelijk zit, ze gefrustreerd is omdat ze maar niet zwanger wordt en al 40 is, en er van haar literaire ambities niet meer is overgebleven dan het vertalen van gebruiksaanwijzingen van stofzuigers e.d. kan ze net zo goed op avontuur gaan. En dat doet ze. Op naar Tanger! , waar de auteur van het boek, Bella Nur, inmiddels een stokoude dame, nog moet wonen.
Afwisselend lezen we Flora’s avonturen, en Bella Nur’s boek, dat , in de ik-vorm, het leven beschrijft van Marina Ivannova, dochter van een adellijke Rus en een Sefardische Jodin uit Tanger, een leven dat bijna de hele 20ste eeuw bestrijkt. Onwillig om te trouwen met een voor haar uitgezochte partner, vertrekt ze met een Amerikaan naar Hollywood, waar ze enig succes heeft als actrice. Niet dat deze episode veel aandacht krijgt, het verhaal verplaatst zich al snel weer naar Tanger waar Marina, een blonde schoonheid, een hotel opent, en zich met tabakssmokkel bezighoudt, Dan ontmoet ze Paul Dingle, een charismatische figuur, die pianist wordt in haar hotel, en in haar bed. Hij verdwijnt op kerstavond van 1951 in de haven van Tanger en is nooit teruggevonden.
Op een gegeven moment gaan de twee verhaallijnen vernuftig door elkaar heen lopen. Wat is er eigenlijk fictie en wat werkelijkheid? Niet voor niets geeft de oude schrijfster haar het boek ‘The decay of lying’ van Oscar Wilde, waar Flora vlijtig zinnen in aanstreept zoals ‘De enige echte mensen zijn zij die nooit hebben bestaan.’
Flora raakt steeds verder verstrikt in de fictie van een ander die gebaseerd lijkt op ware gebeurtenissen, en ze realiseert zich dat zij de enige is die dit verhaal af kan maken.
Naarmate het einde nadert wordt het hier en daar wel kluchtig en de ontrafeling van sommige kwesties zie je al te ver van tevoren aankomen.
Christina Lopez Barrio heeft zowel een literaire roman willen schrijven als een thriller met ambitieuze inhoud.. Daar is ze niet helemaal in geslaagd, maar ze is een eind gekomen. Een boek voor dames lijkt me.
Uitgeverij Wereldbibliotheek 302 blz. € 19,99
Volgende week
Bespreekt Mieke Normale mensen van Sally Rooney.
