Bram Vermeulen:’ In Nederland ben ik het compleetst’

Bram Vermeulen was zijn halve leven correspondent, hij woonde in Turkije en Zuid-Afrika. Sinds dit najaar presenteert hij ‘Bureau buitenland’. Weer gewoon vanuit Nederland. ‘Hier ben ik het compleetst.’

Het lijkt me een grote overgang: van reizende reporter naar studiopresentator. Waarom deze stap?

“Na jaren rondzwerven, met name door Afrika, zijn mijn gezin en ik drie jaar geleden naar Nederland verhuisd. Toen Tim de Wit vertrok naar Pauw en De Wit vroeg de VPRO me hem te vervangen in Bureau buitenland. Omdat ik de presentatie afwissel met Sophie Derkzen kan ik Frontlinie ernaast doen. Een goede combi: zo kan ik blijven reizen en andere perspectieven tegenkomen. Die ervaringen neem ik mee naar Bureau buitenland.”

Hoe bevalt het om terug in Nederland te zijn?

“Voor veel correspondenten is terugkeren naar Nederland een nachtmerrie. Ze zijn bang dat ze hun vrijheid kwijtraken. Ik heb er nog geen spijt van, heb het hier erg naar mijn zin. En mijn gezin ook. Natuurlijk mis ik dingen van Turkije en Zuid-Afrika, maar hier ben ik het compleetst: hier woont mijn familie en ligt een groot deel van mijn verhaal.”

Dat verhaal begint in Wamel, een dijkdorp in het land van Maas en Waal. In clubverband wordt daar gevist bij hengelsportvereniging Haal Op, getafeltennist bij Tik Hard en carnaval gevierd bij carnavalsvereniging De Oude Gierpont. “Ik heb daar inderdaad menig carnavalsfeest gevierd. Ik was ook lid van de tennisclub en van de zwemclub in het naburige Beneden-Leeuwen. Het rivierengebied was een geweldige omgeving om in op te groeien.”

Het klinkt wel als een enorm contrast met de wijde wereld waarin je daarna belandde. Waarom trok die zo?

“Het was absoluut geen ontsnapping, ik kom nog steeds veel en graag in Wamel. Mijn ouders wonen daar nog. Ik groeide op in een veilige omgeving, had een goede thuisbasis. Met zoiets in je lijf ga je makkelijker en met meer zelfvertrouwen de wereld in. Ik werd vooral gedreven door nieuwsgierigheid. Wat is er nog meer? Hoe verder weg, hoe beter. Mijn moeders familie had een transportbedrijf; als het even kon ging ik met chauffeurs mee op de vrachtwagen. Al kwam ik daarmee niet verder dan de Benelux.”

Het hele artikel leest u in de NCRV-gids van week 41. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Bram de Graaf