Recensie Mieke: Het gore lef van Sarah Arnold
Verhalen waarin alles draait om liegen: een makkelijke ontsnapping aan pijnlijke waarheden. Iedereen doet het, maar stoppen is lastiger dan beginnen.
Het gore lef ★★★★
In Het gore lef zijn de verhalen op een prettige manier raar. De cover is dat ook. Het eerste heet ‘Je vriendin koopt een vis op de markt’. Een vrouw slaat haar vriend met allerlei voorwerpen. Ze zegt dat het haar spijt. Het is een zachtaardige man, maar daardoor heeft hij zijn kans verspeeld om boos te worden. En ja, dan begin je ook te vermoeden waar die makreel voor gebruikt gaat worden. Toch heeft het verhaal een vrolijke toon, het deed me denken aan Mensje van Keulen, die kan ook op montere manier de verschrikkelijkste situaties en relaties neerzetten.
In ‘Brand’, het langste verhaal, eigenlijk een novelle, zitten we in het hoofd van een tiener, die haar armoedige thuis probeert te ontlopen door met vriendinnen in de villa van een van hen bij elkaar te komen. Zogenaamd als studieclub, maar in werkelijkheid sorteren ze steeds weer de kleren uit Melissa’s rijkgevulde kledingkast nadat ze allemaal een ritalin hebben genomen van Melissa’s broertje. ‘Het was prettig om dit leven uit te proberen, voor het geval sommige onderdelen ervan ook voor ons klaarlagen in de toekomst.’
Geweldig hoe Arnolds de blik beschrijft van een meisje in de puberteit. Over een leraar op school: ‘De dingen die volwassen mensen deden om een snippertje van onze aandacht te krijgen, daar kon ik soms echt om huilen.’ Natuurlijk liegen ze tegen de docenten, maar veel moeite doen ze er niet voor. ‘Ook Marissa loog vrij veel, wat het soms lastig maakte om vrienden met haar te zijn, in moreel opzicht, en niemand van ons begreep waarom ze het deed.’
In de hele bundel wordt volop gelogen, of de waarheid verzwegen. Het laatste verhaal heet zelfs ‘Hoe ik leerde liegen’. Daarin probeert een dochter haar moeder te beschermen tegen de buitenwereld, vooral tegen het geluid. Nog voor de telefoon gaat heeft ze hem al te pakken. Dan brengt ze de ‘boze’ telefoon naar haar oor. ‘Ik moet de stilte terugbrengen. Ik moet haar bewaren en als ze stuk gaat moet ik haar heel maken.’ Een vreemde, beklemmende situatie, die niet verder wordt uitgelegd.
Arnolds schrijft bij vlagen wonderlijk proza, waarin zelden wordt verklaard waarom de situatie is zoals die is. In een paar pagina’s schept ze een hele wereld. De verhalen zijn niet alleen grappig, maar ook mysterieus. Er staat geen woord te veel in. Niet voor niks werd de bundel bijna overal bejubeld. Ik ben benieuwd naar meer van haar!
Uitgeverij Das Mag 184 blz. € 22,50 (e-boek € 12,99)