Klaas van Kruistum: ‘Ik moest al mijn zekerheden achterlaten’

De wereld mooier maken, voor iedereen klaarstaan, verre reizen maken: Klaas van Kruistum was altijd bezig. Tot de KRO-NCRV-presenator zichzelf tegenkwam en op zoek moest naar ruimte in zijn hoofd. ‘Van nature ben ik een tobber.’

Je bent weer terug bij je oude liefde radio. Heeft dat daarmee te maken?

“Ook, ja. Het was lang niet te combineren met mijn agenda. Maar idealiter hoort radio thuis in mijn portefeuille. Als kind wilde ik dit al, radio heeft iets magisch. Toen ik een keer in Veenendaal met een vriend mee mocht naar een radiostudio was ik verkocht. Het slokte me helemaal op. Jaren heb ik daar echt alles mogen doen en later werd het zelfs mijn werk. Nu kwam de kans weer voorbij. Heel leuk. En gelukkig past dit nu beter naast mijn tv-programma’s, zoals Klaas kan alles.”

Voor dat familieprogramma ga je al ruim tien jaar pittige uitdagingen aan. Kan Klaas nog wel alles nu hij een dagje ouder wordt?

“Haha. Het idee van het programma is juist dat ik iets doe wat ik eigenlijk niet kan. Mensen denken: die Klaas durft alles. Het tegendeel is waar. Ik maak me soms een week ervoor al druk over een nieuwe uitdaging. Uiteindelijk doe ik het toch. Ik moet elke keer weer uit mijn comfortzone stappen, maar dat blijft leuk. Ik heb mezelf geleerd hoe ik met die angst en spanning moet omgaan. Het sluit helemaal aan bij mijn nieuwsgierigheid en ik vind het nog steeds fantastisch. Ook na tien jaar. Dat besef is sterker geworden na intensieve coaching die ik het afgelopen jaar heb gehad. Ik ben van nature namelijk een tobber. Nu heeft een deel van die tobberij een plek gekregen.”

Waar tobde je dan over?

“Over van alles. Ben ik oké? Ben ik goed genoeg? Waarom moet alles beter van mezelf? Het was een innerlijke twijfel die me soms overviel als een gesel. Door die sessies begrijp ik dat beter en ben ik senang met wie ik ben. Ik probeer mijn leven nu zo in te richten dat ik het goed heb met de mensen om me heen. En mijn steentje bij te dragen om de wereld waarin we leven een beetje beter te maken. Maar vooral te genieten van wat ik heb en meemaak. Want dat is niet iedereen gegeven. Alleen al het feit dat ik hier ben geboren en niet ergens in een derdewereldland waar armoede of oorlog heerst. Van dat besef ben ik doordrongen geraakt door de reisprogramma’s die ik ook heb gemaakt. Ik heb veel ellende gezien.”

Het hele artikel leest u in de NCRV-gids van week 21. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Bram de Graaf

Column Bert Kranenbarg: Paniek?

Bert Kranenbarg presenteert ‘BertOp5’. In zijn twee-wekelijkse column voor NCRV-gids schrijft hij over wat hem bezighoudt.

Met trots en plezier maak ik iedere middag mijn programma BertOp5 op NPO Radio 5. Heel soms vraagt nog iemand: “Radio 5, bestaat dat ook?” Maar dat komt niet zo vaak meer voor. Logisch, want we zijn in de afgelopen jaren steeds groter geworden en staan tegenwoordig iedere week in de top 5 van radiostations met het hoogste luistertijdaandeel.

Ooit begonnen op de middengolf, maar die zender moest eraf. Op de kabel waren we prima te ontvangen, totdat de radio-ontvangst via de kabel zo nodig digitaal moest en toen verdwenen we ook daar. We waren in geen auto en op geen draagbare radio te horen, totdat DAB+ opeens populairder werd en internetradio gewoner. Onze luisteraars die ons waren kwijtgeraakt, vonden ons snel terug.

En er bleven maar nieuwe luisteraars aanhaken. Ook via de superhandige NPO Radio 5-app, waarmee je heel eenvoudig berichten naar de studio kunt sturen, ingesproken berichten zelfs. En in de hele wereld kun je via die app op de telefoon naar ons luisteren en programma’s terugluisteren.

Maar nu… jawel hoor, gaat die app verdwijnen. Alsof je ons niet mág vinden. Daarvoor in de plaats kunnen luisteraars nu de NPO Luister-app op hun telefoon zetten, daar zitten we voortaan op, net als alle andere publieke radiozenders. Voor 1 augustus moet iedereen over zijn. Paniek? Nee hoor! De luisteraars van NPO Radio 5 zijn niet voor één gat te vangen.

Bert Kranenbarg wisselt zijn column af met Joris Linssen. Deze column staat in de NCRV-gids van week 21. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden

Bert Kranenbarg presenteert Bert op 5 ✑ Reageren? bert@www.ncrvgids.nl

Anita Witzier: ‘Elk oud huis heeft een eigen ziel’

In ‘De verbouwing van de eeuw’ volgt Anita Witzier vier stellen tijdens hun kluswerk in prachtige, historische panden. Ondertussen wordt ook het verhaal van de vroegere bewoners verteld. ‘Ik sloeg aan op de geschiedenis.’

Wat gaan we zien in ‘De verbouwing van de eeuw’?

“We volgen bijna twee jaar lang vier stellen die een oude woning, of een pand dat niet eens bedoeld is om bewoond te worden, buitengewoon grondig renoveren. En dat is vaak nodig ook. Een stel heeft in Heerde bijvoorbeeld een oude nijverheidsschool gekocht. Een enorm pand van 400 vierkante meter. Ik weet nog dat ik er de eerste dag aankwam en dacht, deze mensen zijn niet goed snik. Wat een werk, wat een werk.
Dat gevoel heb ik bij de meeste gebouwen wel gehad. Waar begin je aan? Zo’n gebouw in ere houden, maar wel aanpassen aan de eisen van deze tijd. Dat is een enorme puzzel en kost zoveel bloed, zweet en tranen, zoveel geld en vergunningen. En dat vaak allemaal naast het gewone werk en gezinsleven. Gaandeweg slaat die emotie om naar bewondering als je het eindresultaat ziet. Hij heeft daar nu zijn horlogemakerij, zij een yogastudio.”

Wat onderscheidt dit programma van andere verbouwprogramma’s?

“Het is geen verbouwingsprogramma in de klassieke zin van het woord zoals we dat al kennen. Het gaat niet alleen om het bouwen zelf, dan had ik er geen bal aan gevonden. Waar ik op aansloeg was de extra laag die erin zit: de geschiedenis. Het zijn vier panden met veel historie, die dragen het verleden met zich mee.
Architectuurhistoricus Valentijn Carbo gaat op zoek naar die geschiedenis. Wie hebben er gewoond, wat gebeurde er, waarom is het gebouwd? Dat levert bijzondere verhalen op. Bij een voormalige onderwijswoning die gekoppeld was aan een school in Friesland hebben we de zoon van de oude hoofdmeester gevonden. Die vertelde over het huis en welke rol het heeft gespeeld in de Eerste en Tweede Wereldoorlog. Er hebben veel onderduikers gezeten.”

Ben je zelf vaak verhuisd?

“Een paar keer. Het huis in Blaricum waar we nu wonen hebben we ook grondig verbouwd. Dat is een huis uit 1932. We zijn pas de derde bewoners en de vorige bewoner had er zijn eigen stempel op gedrukt. Dat was niet per se ons stempel en dus hebben we veel aangepast. Niet zelf, hoor. Dat hebben we laten doen. Ik ben helemaal niet handig, alleen in de keuken. Een muur schilderen is nog wel leuk, maar dat schuren is verschrikkelijk.”

Het hele artikel leest u in de NCRV-gids van week 20. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Maarten van der Meer

Kijk Digitaal: Van der Valk en Sirens

De NCRV-gids zet in iedere editie de beste online kijktips op een rijtje. We nemen het tv-aanbod van de week door en zoeken daar mooie on-demand-aanvullingen bij. Dit is de oogst van week 20.

Zonnig eiland, donkere wolken

De zwart-komische miniserie Sirens speelt zich helemaal af tijdens een weekend op een zonovergoten vakantie-eiland. Devon (Meghann Fahy) arriveert op het eiland om een bezoek te brengen aan haar jongere zus Simone (Milly Alcock), met wie ze de band wil aanhalen. Simones baas Michaela maakt dat echter onmogelijk. Filantroop Michaela (Julianne Moore) is getrouwd met miljardair Peter Kell en legt als het middelpunt van de high society op het eiland volledig beslag op Simone. Naast de drie voortreffelijke actrices in de hoofdrollen is Kevin Bacon te zien als de steenrijke Kell. Vanaf 22 mei op Netflix.

She the people

Netflix • 22 mei
Een nieuwe vicegouverneur merkt dat er meer bij haar baan komt kijken dan ze dacht. Comedy uit de koker van Tyler Perry.

Nine perfect strangers

Prime Video • 22 mei
De mysterieuze Masha (Nicole Kidman) ontvangt weer negen nieuwe gasten in haar wellnessresort. Seizoen 2 van de Amerikaanse dramaserie.

Van der Valk

NPO Plus • 22 mei
In seizoen 4 van de Brits-Nederlandse misdaadserie in Amsterdam staat er een belangrijk proces tegen een misdaadorganisatie op stapel.

Dit en meer staat in de NCRV-gids van week 20. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden. Een vraag? Mail naar kijkdigitaal@www.ncrvgids.nl.

Column Joris Linssen: De Nieuwe Drie

Joris Linssen presenteert onder meer ‘Hello Goodbye’ en ‘Boeddha in de polder’. In zijn column voor NCRV-gids schrijft hij over wat hem bezighoudt.

Vroeger had je op cabaretgebied De Grote Drie: Wim Kan, Toon Hermans en Wim Sonneveld. Zij vernieuwden na de oorlog het metier en zetten een nieuwe standaard. Daarna begon het tijdperk van Freek de Jonge, Youp van ’t Hek en later Theo Maassen, die het tempo opvoerden en maatschappijkritische programma’s brachten. Ik herinner me dat ik als scholier een voorstelling van Freek bezocht en dat ik mega onder de indruk was van zijn spervuur aan grappen, wonderlijke vertelkracht en de meeslepende morele boodschap.

Afgelopen week bezocht ik Soundos El Ahmadi (43), Tim Fransen (37) en Saman Amini (35). Met recht de volgende generatie. Ze zijn geëngageerder dan de De Grote Drie, maar oppervlakkiger dan Freek, en ze vertegenwoordigen heel sterk de tijdgeest. Alle drie doen ze dat met een heel eigen mix van trivialiteiten en confronterende beschouwingen.

Soundos combineert banale grappen met ontroerende ontboezemingen en houdt met name de geprivilegieerde mannen in de zaal een spiegel voor. Pijnlijk toont ze aan dat een bijdehante vrouw van Marokkaanse komaf enorm veel ergernis opwekt bij conservatievelingen.

Tim Fransen laat zevenhonderd man in een uitverkochte zaal zingen dat we allemaal een fascist in ons hebben.

Maar de meeste indruk maakt Saman Amini, een Koerdische jongen die met zijn familie uit Iran is gevlucht. In een heel persoonlijke show vertelt en rapt hij over zijn leven in het azc, zijn wietverslaving en de grote ommekeer. Wat mooi dat we weer een nieuwe generatie hebben van De Grote Drie. Gaat dat zien!

Deze column staat in de NCRV-gids van week 20. Joris Linssen wisselt zijn column af met Bert Kranenbarg. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Joris Linssen is presentator bij de NCRV ✑ Reageren? joris@www.ncrvgids.nl

Kijk Digitaal: Reservatet en

De NCRV-gids zet in iedere editie de beste online kijktips op een rijtje. We nemen het tv-aanbod van de week door en zoeken daar mooie on-demand-aanvullingen bij. Dit is de oogst van week 19.

Niet zo perfect als het leek

De Filipijnse Ruby werkt als au pair bij een rijk gezin in een van de duurste wijken van Kopenhagen. Als ze op een dag spoorloos verdwijnt, geeft de politie de zaak weinig prioriteit. Buurvrouw Cecilie (Marie Bach Hansen) laat het er niet bij zitten en gaat samen met haar eigen au pair op onderzoek uit. Dat leidt tot schokkende ontdekkingen in de buurt en binnen Cecilies eigen familie. Het zesdelige Deense misdaadmysterie Reservatet speelt zich af in een schijnbaar perfecte wereld waar niets is wat het lijkt. Alle afleveringen staan vanaf 15 mei op Netflix.

Pørni

Netflix • 15 mei
De Noorse comedyserie Pørni verhuisde naar Netflix. Daar staan nu alle afleveringen, inclusief een gloednieuw vijfde seizoen.

Trigger point

NPO Plus • 15 mei
In seizoen 2 van de Britse thrillerserie beleeft Lana Washington opnieuw zenuwslopende momenten bij de explosievenopruimingsdienst.

Voetbalouders

Netflix • 16 mei
Ilse Warringa, bekend van haar grote hit De luizenmoeder, komt met een komische serie over ergerlijke en veel te aanwezige ouders langs het voetbalveld.

Dit en meer staat in de NCRV-gids van week 19. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden. Een vraag? Mail naar kijkdigitaal@www.ncrvgids.nl.

Column Bert Kranenbarg: Eregast

Bert Kranenbarg presenteert ‘BertOp5’. In zijn twee-wekelijkse column voor NCRV-gids schrijft hij over wat hem bezighoudt.

Wens 4: voor altijd een adelaar. Een 79-jarige trouwe supporter uit Zeewolde wordt vandaag opgehaald om nog één keer zijn geliefde club Go Ahead Eagles te zien spelen. Voor altijd een adelaar in het rood-geel.’

Dit soort korte aankondigingen lees ik regelmatig op sociale media. Stichting Ambulancewens laat op die manier zien welke bijzondere wensen ze vervullen. Zo prachtig. Achter iedere wens zit een groot verhaal. Deze 79-jarige supporter ken ik goed, ik ken dus ook zijn verhaal. En als je het vervullen van een wens van zo dichtbij beleeft, weet je pas echt wat de impact is.

De supporter, Wim, werd in de ambulance begeleid door chauffeur Frank uit Rotterdam en verpleegkundige Patricia die helemaal uit Bergen op Zoom was gekomen. Ze ondersteunden hem fantastisch. Wim werd als eregast ontvangen bij Almere City dat tegen ‘zijn’ Go Ahead Eagles speelde. Heerlijk liggend op de brancard volgde hij de wedstrijd bij het uitvak van het stadion. Hij werd er toegezongen door de supporters en begroet door de spelers van Go Ahead Eagles. Dat leverde prachtige beelden op bij ESPN en foto’s om nu al te koesteren.

Ik heb in mijn programma wel eens gesproken met de mensen achter stichting Ambulancewens en was onder de indruk. Maar nu weet ik pas echt wat hun werk betekent. En koning Willem-Alexander kennelijk ook, want Ineke Veldboer, mede-oprichter van stichting Ambulancewens, kreeg rond Koningsdag een lintje. Zeer verdiend.

Bert Kranenbarg wisselt zijn column af met Joris Linssen. Deze column staat in de NCRV-gids van week 19. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden

Bert Kranenbarg presenteert Bert op 5 ✑ Reageren? bert@www.ncrvgids.nl

Tijs van den Brink: ‘God helpt mij een beter mens te zijn’

De houding tegenover geloof is aan het veranderen, constateert Tijs van den Brink aan de vooravond van een nieuw seizoen ‘Adieu God?’. ‘Ik heb de indruk dat we op een kantelpunt zitten.’

Bij de meeste mensen is het geloof met de paplepel ingegoten. Hoe ging dat bij jou?

“Ik kom zelf ook uit een gelovig nest. Veel mensen zouden het zelfs strenggelovig noemen, al heb ik dat zelf nooit zo ervaren. Wel als ernstig en serieus, maar nooit als beklemmend. We hadden geen televisie, maar dat was vooral omdat mijn ouders dat afleidend vonden en ze wilden dat we hard studeerden. Op mijn achttiende mocht ik een tv kopen en die op mijn kamer zetten. Ik weet nog dat ik daar de Engelse bekerfinale op keek. Ik voetbalde zelf ook, bij Sparta Nijkerk. Mijn vader was er niet enthousiast over en is nooit komen kijken. Hij is wel een keer naar de club gekomen omdat ik had verteld dat er veel gevloekt werd.”

Inspireren je gasten je tot een andere geloofsbeleving?

“De Vlaamse psychiater Dirk De Wachter had een goed verhaal. Hij is ervan overtuigd dat we ook om anderen kunnen geven zonder God, dat we onze naasten kunnen liefhebben zonder iets hogers. Dat vertelt hij vol vuur en heel overtuigend. Dat vind ik mooi. Tegelijkertijd vraag ik me af of dat vol te houden is. Lukt dat ook als er niet een God is die tegen je zegt: ‘Hé, niet alleen van jezelf houden, ook van anderen!’”

Welke gasten hebben je aan het twijfelen gebracht?

“Er was een jaar dat ik glasharde geloofsontkenners sprak, Arjen Lubach en Wilfred Genee bijvoorbeeld. Toen kreeg ik weken achter elkaar te horen dat ik in kabouters geloofde, want zo zien zij dat. Toen had ik wel even een weekje rust nodig en een extra kerkdienst om me met het geloof te voeden. Het komt zelden voor dat ik na een gesprek met een niet-gelovige jaloers ben. Ik zeg ‘zelden’, maar eigenlijk bedoel ik ‘nooit’. Soms vind ik het fijn voor mensen dat ze bevrijd zijn van een beklemmend juk, als het geloof dat voor hen was. Dan kan ik best met ze meevoelen dat het beter voor ze is om daar afscheid van te nemen. Of als er misbruik in het spel is. Fantastisch dat ze daar weg zijn. Maar mensen die gestopt zijn met God en zeggen dat ze nu gelukkiger zijn? Die snap ik ten diepste niet.”

Het hele artikel leest u in de NCRV-gids van week 19. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Maarten van der Meer

Kijk Digitaal: D.I. Ray en Nonnas

De NCRV-gids zet in iedere editie de beste online kijktips op een rijtje. We nemen het tv-aanbod van de week door en zoeken daar mooie on-demand-aanvullingen bij. Dit is de oogst van week 18.

Nederlandse bewakers in Auschwitz

Onder de bewakers van het Duitse vernietigingskamp Auschwitz bevonden zich ook Nederlanders. Ruim tien jaar geleden kwam journalist Stijn Reurs tijdens een onderzoek naar Nederlandse collaboratie in de Tweede Wereldoorlog op het spoor van deze bewakers. Hij wist er 24 te identificeren. De Nederlandse kampbewakers van Auschwitz reconstrueert de verhalen van deze mannen en vrouwen, die allemaal een rol speelden in de massamoord op de Joodse gevangenen in het kamp. De tweedelige documentaire maakt gebruik van historische documenten, interviews met nabestaanden en getuigenissen van Holocaustoverlevenden. Beide afleveringen staan vanaf 24 april op Videoland.

Britain and the Blitz

Netflix • 5 mei
Met indrukwekkende archiefbeelden toont deze documentaire de Duitse bombardementen op het Verenigd Koninkrijk in 1940-41.

D.I. Ray

NPO Plus • 8 mei
Parminder Nagra buigt zich als Ray over nieuwe moordzaken in seizoen 2 van de Britse crimeserie.

Nonnas

Netflix • 9 mei
Tragikomedie waarin Joe na de dood van zijn moeder een restaurant opent met vier Italiaanse grootmoeders

Dit en meer staat in de NCRV-gids van week 18. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden. Een vraag? Mail naar kijkdigitaal@www.ncrvgids.nl.

Column Joris Linssen: Privé

Joris Linssen presenteert onder meer ‘Hello Goodbye’ en ‘Boeddha in de polder’. In zijn column voor NCRV-gids schrijft hij over wat hem bezighoudt.

Niet alleen op tv, maar ook op sociale media wordt Hello goodbye goed bekeken en hoog gewaardeerd. In deze kille en verwarrende tijd is er duidelijk behoefte aan een programma vol warmte, begrip en medemenselijkheid. De mensen die in de items voorbijkomen, reageren op hun beurt heel positief op alle aandacht. Toch zijn er ook die twijfelen.

Zo ontmoette ik een tijdje terug een leuke groep jonge vrouwen in vertrekhal 3. Ze kwamen met zijn allen hun zus en vriendin uitzwaaien; een stralende jongedame die emigreerde naar Dubai om daar te gaan werken als stewardess. Haar ouders, die jaren geleden vanuit het Midden-Oosten naar Nederland waren gevlucht en hier een bestaan hadden opgebouwd in een klein Fries dorp, hadden thuis al afscheid genomen. Een van haar vriendinnen, een Somalische, vertelde hoe ze al in het AZC bevriend waren geraakt.

Met een charmant Fries accent vertelden ze samen hoe ze met liefde en vol gemeenschapszin opgevangen waren in hun dorpje. Uiteindelijk was iedereen in tranen toen het moedige meisje door de poortjes ging en nog één keer zwaaide. Een toonbeeld van integratie en veerkracht.

Helaas kwamen onderweg al de twijfels bij de jonge vrouw. Hoewel het volgens haar een prettig gesprek was geweest, vond ze het toch te privé om uit te zenden. Ze wilde er later geen spijt of nare gevoelens over hebben. Ze bood nog excuses aan voor onze verloren tijd en moeite, maar hier moesten we het mee doen. Jammer, maar helemaal oké…

Deze column staat in de NCRV-gids van week 18. Joris Linssen wisselt zijn column af met Bert Kranenbarg. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Joris Linssen is presentator bij de NCRV ✑ Reageren? joris@www.ncrvgids.nl

Back to top