We vroegen drie briefschrijvers uit het verleden waarom zij de pen ter hand namen.
Bibi schreef in seizoen 2006 naar boer Martijn
“Ik zag de oproep van Martijn op televisie en dacht: ‘hé, die woont bij mij in de buurt. Toevallig kwam ik hem een week later met uitgaan tegen. Ik stapte op hem af en zei: jij bent die boer van tv!’ En Martijn zei: ‘als je je verveelt, stuur dan maar een brief, want hoe meer brieven, hoe groter de kans dat ik doorga in het programma’.
Ik keek nog eens op het internet, vond hem wel leuk en dacht: ‘ach, waarom niet?’ Ik was niet meteen hoteldebotel, hoor. Dat was wel anders toen ik samen met Marlies overbleef en we met z’n drieën fantastische dagen beleefden op de boerderij. Ik was verliefd, dus het deed echt pijn toen Martijn voor Marlies koos. Ik besefte van tevoren absoluut niet dat het zo’n impact zou hebben.”
“Nu kijk ik met veel plezier terug op het hele avontuur. Wat me vooral is bijgebleven is de lol die we hebben gehad. En ik heb er ook nog een mooie vriendschap met Marlies aan overgehouden. Een paar jaar geleden heb ik mijn huidige vriend leren kennen.
Dit voorjaar hebben we ons droomhuis gekocht en in augustus is onze prachtige dochter geboren. Martijn heeft de goede keuze gemaakt om met Marlies verder te gaan. Ik vind het boerenleven mooi, maar de vrijheid die ik nu heb, vind ik wel heel belangrijk. Achteraf zeg ik: het is prima zo!”
Klaas schreef in seizoen 2008 naar boerin Agnes
“Ik werd op het programma geattendeerd door een kennis. Agnes was de eerste boerin die meedeed en ik ben thuis eerst eens gaan kijken. Ze sprak me wel aan, dus ik schreef. Pas later drong het tot me door dat het best lastig was om ieder een eigen boerenbedrijf te hebben. Zeker met 260 kilometer ertussen.
Ik was zeker niet van plan het ouderlijk bedrijf op te geven. Maar ach, als het echt serieus geworden was, dan was daar ook wel een mouw aan gepast. Agnes koos voor Jurre. Dat zorgde bij mij wel voor een soort ontlading, maar ik had er toch al snel vrede mee. Ik was ook niet echt verliefd.”
“Nadat de opnamen waren gestopt, heb ik nog even verkering gehad met Jessica, die naar boer Frans geschreven had en die ik bij de speeddate had ontmoet. Het was de eerste keer dat ook heren naar de speeddate kwamen en die vrouwen en mannen zochten elkaar natuurlijk allemaal op. Na de laatste opnamen hebben Jessica en ik elkaar gebeld en van het een komt het ander.
Maar na een paar maanden was dat weer over. Vier jaar geleden leerde ik mijn vrouw kennen. In mei 2013 zijn we getrouwd en in 2014 werd op onze trouwdag onze zoon geboren. Voor hetzelfde geld was het anders gelopen. Maar ik ben heel gelukkig met het leven dat ik nu heb.”
Karin schreef in seizoen 2013 naar boer Wim in Tanzania
“Ik ben 51 en dan heb je natuurlijk al wat achter de rug. Ik liep met de vraag rond wat de beste manier is om een oprechte liefde te vinden. Patsboem verliefd worden? Of moet zoiets groeien? Toen ik in Boer zoekt vrouw boer Wim in Tanzania zag, dacht ik: wat een vriendelijke man en wat een mooie plek! Ik ben een enthousiast en spontaan mens, dus ik heb meteen geschreven.
Ook heb ik eerlijk geschreven dat ik niet wist of ik in een land als Tanzania zou kunnen wonen. Aan de andere kant: mijn winkeltje in IJmuiden was geen vetpot. Kinderen heb ik niet. De prins op het witte paard kwam ook niet langs… dus waarom zou mijn toekomst niet in Tanzania kunnen liggen?”
“Tot mijn stomme verbazing werd ik uitgenodigd voor het speeddaten en uiteindelijk zelfs om met twee anderen mee te gaan naar Tanzania. Terwijl ik toch wel duidelijk had laten merken dat ik twijfelde en geen vlinders voelde. Ik vond het ook niet echt vervelend dat Wim mij niet koos. In Tanzania was ik heel goed gaan beseffen wat ik hier allemaal heb: een leuk winkeltje, lieve ouders en heel veel lieve vrienden.
Er kwamen veel reacties. Ook van mannen. Maar als ik voor een relatie zou gaan, moet het de ultieme liefde zijn, een echte soulmate ook. En die zat daar tot nu toe niet bij. Dus dan ben ik liever alleen. Ik heb een fijn leven en veel leuke vrienden en vriendinnen, dus gezelschap genoeg.”
