Waarom was het nodig om Het familiediner deze kleine make-over te geven?
“Al jaren krijgen we brieven en mails van mensen die zeggen dat ze een heel fijne familie hebben, die ze om een andere reden dan ruzie bij elkaar willen brengen. We schuiven deze post nu niet meer aan de kant, maar doen er iets mee. Bijvoorbeeld met een familie waarvan de ouders in Costa Rica wonen en geen geld hebben om hen over te laten komen. Dat hebben wij voor ze geregeld. Voor een vrouw die ziek, echt heel ziek is geweest, organiseerden we een verrassingsdiner waarvan ze samen met haar man en haar naasten kon genieten. Stuk voor stuk indrukwekkende verhalen en een mooie, positieve aanvulling.”
Het is één van de langst lopende televisieprogramma’s van Nederland. Wat is de kracht?
“Heel simpel: mensen blijven bonje maken met elkaar. De aanmeldingen blijven binnenstromen, ook als we niet uitzenden. Jaren geleden kwam tijdens een bijeenkomst een mevrouw naar me toe die fan was van het programma. Ze stelde zich voor als de vrouw van Joop van Zijl, de vroegere nieuwslezer. ‘Joop kijkt nooit mee, maar als hij ‘s avonds zijn tanden staat te poetsen, vraagt hij altijd of ze zijn ingestapt,’ zei ze. Dat is precies de kracht denk ik, dat je wilt weten of er iemand uit de limousine komt. Of het goed komt.”
Zie je inmiddels parallellen in de verhalen die je tegenkomt?
“Er zijn bepaalde soorten ruzies die steeds terugkomen. De schoonfamilieruzie – ‘Sinds mijn zoon met haar is, is hij zo veranderd’ – zien we veel. Net als de typische vakantieruzie: tijdens de bubbel van de vakantie is iets heel kleins opeens heel groot geworden, waardoor familieleden die altijd heel leuk waren met elkaar al jaren geen contact meer hebben. Nieuw is de coronaruzie; mensen die verschillend dachten over vaccineren tegen covid en daardoor ruzie kregen.”
Het hele interview leest u in de NCRV-gids van week 5. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Deborah Ligtenberg
