Groot en sterk, is de eerste indruk als Dennis van der Geest binnenkomt. Maar een paar minuten later zijn het vooral zijn ogen die het beeld bepalen. Een volstrekt open blik en de rustgevende uitstraling van iemand die goed in zijn vel zit. De voormalige wereldkampioen judo en huidige dj is de dag begonnen met een krachttraining. “Ik breng de kids ‘s ochtends naar school en ga daarna altijd even lekker sporten”, vertelt Dennis terwijl hij een croque madame, een sapje en een koffie naar binnen werkt.
De eerste grote presentatieklus voor televisie ligt achter hem. In het nu al spraakmakende EO-programma Rot op naar je eigen land neemt Van der Geest zes landgenoten mee op de (omgekeerde) route die veel vluchtelingen naar ons land maken. Nog voor er een seconde uitgezonden was, stelde de PVV Kamervragen. PVV-stemmers zouden in een kwaad daglicht worden gezet.
“Als ze één telefoontje hadden gepleegd, dan hadden ze zich de moeite kunnen besparen”, zegt Van de Geest. “PVV-ers bekeren is helemaal niet de insteek van het programma. We hebben juist kandidaten bij elkaar gezet met meningen die variëren van: ‘iedereen moet oprotten’ tot ‘iedereen moet toegelaten worden’ en ertussenin. Het lastige van dit probleem is juist dat er voor beide kanten iets te zeggen is.”
“In oktober hebben we een reis van tweeënhalve week gemaakt van Nederland naar het Midden-Oosten, langs plaatsen waar vluchtelingen komen. Om te proberen iets van het gevoel op te roepen dat een vluchteling heeft op zo’n reis. Daarnaast hebben we steeds geprobeerd het verhaal van twee kanten te belichten. We sliepen bij illegalen die elk moment opgepakt konden worden, maar we gingen ook met de grenspolitie mee die illegalen oppakt. Op Lesbos waren we bij een priester die vluchtelingen opvangt die in bootjes en soms met alleen een zwemvest aan vanaf de Turkse kust de oversteek wagen. Maar we hebben ook met mensen van de extreem-rechtse partij Gouden Dageraad gesproken die elke niet-Griek het land uit willen hebben.”
Wat was jouw rol?
“Ik was als een soort kameleon aanwezig. Ik presenteer en vertel de mensen wat ze moeten gaan doen. Maar ik heb ze ook dicht op hun huid gezeten. Bijvoorbeeld door af en toe een prikkelende stelling in te nemen of iemands mening te vragen en die bij een ander neer te leggen met de vraag: ‘Wat vind jíj daar nou van?’ Om discussie uit te lokken. Dat is vrij aardig gelukt, moet ik zeggen…” Na een veelbelovend lachje vervolgt hij: “Je bent natuurlijk wel televisie aan het maken.”
Hoe is dat jou bevallen?
“Geweldig! Stoer ook van de EO dat ze het me mij hebben aangedurfd. Ik heb weleens eerder iets voor tv gepresenteerd, maar dat was niet vergelijkbaar. Ik zou het heel mooi vinden om vaker programma’s met inhoud te maken. Met thema’s waarover discussies ontstaan. Ik kom uit de sport, dus ik kan vrij goed over mezelf zeggen of ik iets goed of slecht heb gedaan en ik ben hier erg tevreden over.”
Judo, plaatjes draaien en presenteren, wél drie totaal verschillende dingen.
“De grote gemene deler is dat ik het leuk vind om dingen in het moment te doen. Dingen die goed of fout kunnen gaan en die niet meer overgedaan kunnen worden. Op de judomat moet je in een flits een beslissing nemen en dan kan je winnen of verliezen. Als je draait, kun je met elke plaat het feestje maken of breken. Met deze manier van televisiemaken kun je net de verkeerde dingen doen als je bij een kandidaat staat die op dat moment iets ervaart. Dan moet het over, maar dan krijg je nooit meer die eerste emotie. Dat moment waarop het moet gebeuren, dat fascineert me.”
Winnen of verliezen, waar leer je het meest van?
“Het is een beetje standaard om te zeggen dat je meer leert van verliezen. Maar ik vind vooral dat we te weinig het succes vieren. Verlies wordt eindeloos geëvalueerd, zowel in de sport als in het bedrijfsleven. Terwijl succes vaak wordt gezien als het logische gevolg van de tijd en de energie die ergens in is gestoken. Je moet natuurlijk wel lering trekken uit verlies, maar waarom zou je er zo láng bij stilstaan?
Je kunt beter stilstaan bij succes en ook succesmomenten creëren! Als je wint, heb je namelijk de ideale situatie bereikt. Zó wil je zijn! Dat kun je vieren en daar kun je mee aan de slag gaan. Als ik vroeger een wedstrijd had verloren zat ik later veertig keer naar een falende Dennis te kijken. Terwijl ik nooit veertig keer naar een winnende Dennis keek. Dat heb ik nog tijdens mijn sportcarrière veranderd.”
Daar ging je vader – niet de makkelijkste coach- in mee?
“Mijn vader is heel goed in succes vieren. Ik heb natuurlijk ook strijd gehad met mijn pa, omdat we alletwee een doel hadden dat best hoog lag. Daar kom je niet met elkaar stroop om de mond smeren. Het is niet altijd makkelijk, maar je moet eerlijk zijn tegen elkaar. Op dat vlak ben ik veel verder en dieper gegaan met mijn pa dan menigeen denkt. Maar op het moment dat ik wereldkampioen werd, was hij ook de eerste die ik in de armen kon vliegen. Omdat hij niet alleen maar aan de zijlijn had staan klappen, maar dat hele proces en dat hele traject ook had meebeleefd.”
Ligt je hart bij judo of bij muziek?
“Bij judo. Judo heeft me gevormd tot wie ik nu ben. Het heeft ervoor gezorgd dat ik met spanning om kan gaan als ik moet presteren. Dat ik op een podium kan staan en kan draaien; dat ik word gevraagd als spreker en als presentator. Judo is mijn levenselixer. Er waren rotmomenten en topmomenten. Maar het was een gouden periode met een groep mensen die allemaal bezig waren het beste uit zichzelf te halen.”
“Wat ik van het judo geleerd heb, gebruik ik nog steeds in mijn dagelijks leven. Bij dit programma ook. Ik heb meteen gezegd: als er iets niet goed is, kun je dat recht in mijn gezicht zeggen, want dat ben ik mijn hele leven al gewend. Mijn trainer draaide er echt niet omheen. Als het niet goed was, riep hij: het is slécht! In televisieland gaat dat vaak anders, er lopen immers nogal wat egootjes rond. Maar ik heb dit programma mogen maken met ervaren mensen die het recht in mijn gezicht zeiden als het niet goed was. Voor mij was dat heel prettig. Heel inspirerend ook.”
Elk leven heeft kantelpunten, momenten waardoor echt iets veranderde. Wat is bij jou een kantelpunt?
“De dag dat ik wereldkampioen werd. Er is heel duidelijk een ‘ervoor’ en ‘erna’. Het heeft mijn leven veranderd en deuren geopend. Je moet het dan nog wel zelf invullen, natuurlijk. Het zou best kunnen dat ik nu weer op zo’n punt sta. Ik zou over een paar jaar graag heel trots kunnen vertellen dat dit programma zo’n mijlpaal was en dat het nieuwe wegen heeft gebaand.”
Paspoort
Naam: Dennis van der Geest
Geboren: 27 juni 1975 te Haarlem
Woont: Met echtgenote Zaïna, zonen Bjørn (10) en Fynn (7) en dochter Deza van 4 maanden in Bloemendaal.
Carrière: Van 1995 tot 2005 reeg judoka Dennis van der Geest de sportieve successen aaneen. Tien maal op rij Nederlands kampioen, tweemaal Europees kampioen (2000 en 2002), in 2004 Olympisch brons en in 2005 wereldkampioen. Na zijn sportcarrière bouwde Dennis een goede reputatie op als dj bij dancefeesten. Daarnaast was hij op televisie te zien in programma’s als Ranking the stars (BNN), Op zoek naar God (EO) en als verslaggever/presentator in o.a. de Dakar Rally en De sterkste man van Nederland. Binnenkort lanceert hij zijn website Misucasa, ‘een soort Funda, maar zonder makelaar’. En vanaf deze week bij de EO als presentator van Rot op naar je eigen land.
