Ik las dat je sinds je negende al aan krachttraining doet.
“Ja, dat zat er al vroeg in. Ik was als jongetje enorm onder de indruk van krachtpatsers als Arnold Schwarzenegger en Hulk Hogan. Zo wilde ik ook zijn, dus vroeg ik gewichten voor mijn verjaardag. Mijn moeder vond dat niets. ‘Straks word je een gedrocht’, riep ze. Na een jaar zeuren kreeg ik ze toch. Vanaf dat moment ben ik iedere avond voor het slapengaan op mijn slaapkamertje gaan trainen.”
Tegenwoordig zie je veel jonge jongens in de sportschool. Hoe was dat in jouw jeugd?
“Toen speelde dat helemaal niet, ik was de enige in de klas met spierballen. Nu is krachttraining onder jongeren gemeengoed. Dat mensen al op jonge leeftijd aan sport doen, vind ik een goede ontwikkeling. Daarbij is het wel belangrijk om niet te zwaar te trainen en een goede houding en techniek te hebben. Helaas gaat het daar vaak mis, ook bij volwassenen.”
Heb je het altijd leuk gevonden om in de spotlights te staan?
“Als kind en tiener was ik druk en aanwezig, rond mijn twintigste veranderde dat. Een duidelijke aanleiding was er niet; ineens vond ik het eng om een gesprek aan te knopen. Ik was bang dat ik zou gaan blozen of niet uit mijn woorden zou komen. Ik ging sociale situaties steeds meer uit de weg, tot ik op een gegeven moment niet eens meer naar een vergadering of een verjaardag durfde. Toen ben ik hulp gaan zoeken.”
Het hele interview leest u in de NCRV-gids van week 1. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Elselien van Dieren
