Hoe vond je dat om te spelen?
“Vooral de scènes met Anniek Pheifer, die mijn ex-vrouw speelt, waren fijn omdat we een voortdurende strijd hebben met elkaar. Dat was heftig en spannend. Er zijn ook kinderen in het spel, twee pubers en een bijna-tiener. Pas toen ik de afleveringen later terugzag, viel me op hoe wij als de ouders alleen maar met onszelf en elkaar bezig waren en hoe de kinderen daarvan enorm de dupe zijn. Als acteur ben je bij het draaien vooral op jouw eigen scènes gefocust. Het totaalplaatje krijg je pas mee als je het later in zijn geheel terugkijkt. Dat is ook tekenend voor zo’n vechtscheiding in het echte leven.”
Uit wat voor een gezin kom jij zelf?
“We waren thuis met zijn vieren. Vader, moeder, mijn zes jaar jongere broertje en ik. Mijn vader werkte als sales manager voor een biochemisch bedrijf. Vanaf mijn vijftiende woonden we vanwege zijn werk ook nog even in Duitsland. Ik herinner me dat als de leukste periode uit mijn jeugd, vooral toen ik de taal eenmaal onder de knie kreeg en ik vriendjes had gemaakt. We woonden in Freiburg in het Zwarte Woud. In mijn herinnering was het daar altijd mooi weer en in mijn hoofd heb ik daar wel vier zomers meegemaakt. Terwijl we daar in werkelijkheid maar een jaar waren.”
Wanneer kwam je met het acteren in aanraking?
“Dat was al daarvoor. Ik zat op de Vrije school waar we elk jaar toneelstukken opvoerden. Dat vond ik zo leuk dat ik vanaf mijn dertiende elk weekend naar de jeugdtheaterschool ging in Gouda.”
Het hele interview leest u in de NCRV-gids van week 15. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Ernest Marx
