Vijfentwintig jaar geleden brak Stef Bos door met het album Is dit nu later, waarop zijn grote hit ‘Papa’ stond. Hij vierde dit jubileum het afgelopen jaar met een nieuwe cd en een theatertour, beide met de titel: Een sprong in de tijd. “Ik ben niet zo’n type dat zichzelf viert”, zegt hij als we elkaar spreken. Dat doet hij ook niet. In zijn muziek en zijn teksten viert Bos het leven zelf, omarmt hij het onvolmaakte en deelt hij de weldaad van het ouder worden met zijn publiek.
Je benadrukt het mooie van ouder worden. Bijvoorbeeld in het nummer ‘Jong in mijn kop’:
En ik heb geen zin meer
Om een ander te zijn
Dan jong in mijn kop
En oud in mijn lijf
“Ik voel me lichter met het klimmen van de jaren. Ik kan niet anders dan mezelf zijn. Dat is het voordeel van ouder worden. Ik kom in deze fase van mijn leven pas echt thuis. Alles wat ik vanaf mijn 45ste doe, klopt voor mij. Er is meer vroeger dan later, maar ik voel dat er nog een weg voor me ligt. Leonard Cohen en Ramses Shaffy zijn voor mij lichtpunten. Je gaat door totdat je erbij neervalt, omdat wat je inhoudelijk zoekt voortdurend blijft veranderen. Mijn liedjes zijn foto’s van het leven en die veranderen mee.”
Maar onze maatschappij waardeert vooral jong en flitsend…
“Ik vind de schoonheid van jong zijn de volstrekte onzekerheid waar je in verkeert. Ik vond het heel fijn om te ontdekken dat de essentie van zekerheid juist het laten zíen van onzekerheid is. Maar dat begint eind dertig pas een beetje te deemsteren in de verte. Ik vind het allebei mooi, maar ik vind dat het ouder worden als kwaliteit in onze samenleving sterk ondergewaardeerd wordt. Vorig jaar zijn we met het gezin een jaar lang over de wereld gereisd. In veel culturen ís helemaal geen generatieverschil. Daar komt ’s avonds iedereen bij elkaar en dan wordt er gedanst. De zogenaamde gezinskernen zijn daar hele families of een heel dorp. Welke kansen laten wij liggen door oude mensen uit te sluiten! Zij hebben de ervaring en jongeren hebben de energie. Dat is een fantastische combinatie. Bij ouderen valt iets te halen. Ze zijn levende geschiedenisboeken! Zet mij tussen oude mensen en ik heb zo tien nummers. Ik heb met mijn vader zoveel gesprekken gehad. Levensverhalen, levende geschiedenis, dat is de ruggegraat van wat ik doe. Het is niet alleen míjn verhaal, maar ook wat ik probeer door te geven.”
Het hele interview leest u in NCRV Gids editie 46.
STEF BOS: EEN SPRONG IN DE TIJD, ZATERDAG 12 NOVEMBER 16.10 NPO 2
Tekst: Bea Kastrop, beeld: Jeroen Dietz
