Milouska Meulens: ‘Een vrij uitzicht doet wat met je’

Milouska Meulens, presentator van Vroege vogels, is verhuisd. Zij en haar gezin hebben de bruisende Jordaan verruild voor het stillere en groenere Amsterdam-Noord. ‘Ik had niet gedacht dat ik het zo geweldig zou vinden.’

Je komt voor je werk vaak buiten en bezoekt de mooiste gebieden. Herken je het gevoel van vrijheid dat de natuur kan geven?

“Ik ervaar vaak hoe de natuur je hoofd kan leegmaken. Als je druk of gestrest bent, werkt het meteen zodra je weggaat van de menselijke invloeden van de stad, je leefomgeving of je huis. De natuur geeft me ook een gevoel van vrijheid doordat ik zie dat het allemaal vanzelf gaat. Ik realiseer me dat er niet veel hoeft te gebeuren om de vogels, insecten en bomen te laten groeien en bloeien. Met goede omstandigheden als water, ruimte en zon, gaat het met gemak. Dat besef helpt mij om te relativeren in de rest van mijn leven. Ik hoef niet zoveel te piekeren of voor alles zo hard mijn best te doen. Soms gaan dingen gewoon vanzelf, net als in de natuur. Je weet dat, hoe hard het ook stormt, hagelt en vriest in de winter, op een gegeven moment sowieso de lente weer aanbreekt.”

Kan je die vrijheid ook voelen als je in de stad woont?

“Jazeker, daarvoor hoef je absoluut niet de ongerepte natuur in. Het kan ook in een stadspark of zelfs in je tuin. Ik hielp laatst een vriendin haar tuin op te knappen. Onkruid weghalen, snoeien, alles mooi maken. Toen voelde ik het al.”

Zou je graag midden in de natuur willen wonen?

“Heel graag. Ik was laatst in De Biesbosch voor Vroege vogels en daar mochten we overnachten in een van de oude huizen van wilgenknotters. Vlakbij stond het huis van de boswachter. Dat lag op een eiland, helemaal afgezonderd, dus alles moest met een bootje. Geweldig lijkt me dat. Maar ik ben getrouwd met iemand (Jeugdjournaalpresentator Joris Marseille, red.) die dat niet wil. Dus nu hebben we gekozen voor de middenweg. Al denk ik ook dat ik wonen in de natuur romantiseer. Als je 365 dagen per jaar alles met een bootje moet doen en de kinderen ermee naar school, sport, vriendjes en de dokter moeten, dan gaat het me wel benauwen. Maar ik hoop dat als de kinderen over een jaar of tien het huis uit zijn, Joris een beetje is bijgedraaid. Dat we dan ergens naartoe verhuizen waar je wel de romantische kant hebt van wonen in de natuur, maar je ook snel de bewoonde wereld in kan.”

Het hele interview leest u in de NCRV-gids van week 30/31. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Carlijn Schepers