In Flikken Maastricht speel jij vanaf het begin een van de vier hoofdrollen. Maar jij staat publicitair behoorlijk in de luwte, zeker vergeleken met Victor Reinier en Angela Schijf. Hoe bevalt dat?
“Ik ben nooit geïnteresseerd geweest in beroemd worden. Ik hoef niet op de voorkant van bladen te staan of twintigduizend volgers op Instagram te hebben. Maar ik wil wel waardering krijgen voor het werk dat ik doe. Dat is wat anders. Ik zou mezelf te bescheiden voordoen als ik zeg: het kan me allemaal niks schelen. Want ik wil als actrice zeker gezien worden.”
Vind je dat je genoeg erkenning krijgt?
“Dat vind ik wel. In ieder geval van de mensen met wie ik samenwerk en ook bij Avrotros geven ze me altijd het gevoel dat ik ertoe doe en dat ze blij met me zijn.”
Het afgelopen seizoen draaide een aflevering zelfs helemaal om jouw personage; Marion Dreesen had een posttraumatische stressstoornis.
“Ik dacht nog: straks zetten de mensen massaal de televisie uit als alleen ik in beeld ben. Maar dat viel mee, haha. Ik vond het ontzettend leuk en spannend om zo’n nieuwe kant van mijn personage te mogen onderzoeken. Victor Reinier had die aflevering geschreven en geregisseerd. Ik vond het heel stoer van hem dat hij dat aandurfde om zo op één personage in te zetten.”
Het hele interview leest u in de NCRV-gids van week 4. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Ernest Marx
