Philip Freriks (73) leeft al meer dan vijftig jaar in twee werelden. Voor zijn televisiewerk is hij een paar maanden per jaar in Nederland. Daarnaast is er de anonimiteit van de schrijftafel in Parijs. “Het wel of niet ergens bij horen is iets wat ik heel erg herken. Dat zie je ook bij de tegenwoordige migranten uit Marokko of Turkije. De Fransen hebben hier een hele mooie uitdrukking voor: met je kont tussen twee stoelen hangen. Zo voelt dat een beetje.”
Als jonge scholier in de jaren 50 had Parijs een magische aantrekkingskracht op Freriks. De stad werd in die tijd beschouwd als hét culturele hart van de wereld. “Op de radio werden veel Franse chansons gedraaid, dat waren hits. En als er een Franse zanger naar Nederland kwam dan zaten de zalen vol. Schrijvers van de Vijftigers, zoals Remco Campert en kunstenaars van de Cobragroep zaten allemaal in Parijs. Ik noem ze altijd een beetje mijn grote broers. Vanuit Nederland volgde ik wat zij daar deden, wilde verhalen over feestjes met veel drank en jazzmuziek, dat wilde ik ook!”
Na de middelbare school in 1965 vertrok hij daarom voor zijn studie naar Parijs. Maar de stad van de liefde was in het begin vooral afzien. “Het viel behoorlijk tegen want ik had geen cent te makken. Het was overleven en de bloemetjes buitenzetten, dat zat er echt niet in. Ik heb me toen regelmatig afgevraagd wat ik eigenlijk te zoeken had in Parijs. Het rare is dat je wel een soort migrantenmentaliteit krijgt, je gaat niet terug voordat je succesvol bent. In die zin voel ik me verwant aan de problematiek van veel migranten want ik heb het zelf meegemaakt.”
Het hele interview leest u in de NCRV-gids van week 49. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
De slimste mens is vanaf maandag 11 december terug op NPO 2. Het elfde seizoen trapt af met de jubileumweek De slimsten vs de rest.
Tekst: Carmen Fernald
