‘Power to de vrouw’ is het thema van Internationale Vrouwendag, 8 maart. Ik weet niet wie deze slechte slagzin bedacht heeft, maar het was waarschijnlijk een vrouw. Of zou een reclamebureau vol mannen met baardjes dit hebben verzonnen?
In de eerste helft van de twintigste eeuw werd Internationale Vrouwendag vooral gevierd in communistische landen. De Verenigde Naties maakten Internationale Vrouwendag in 1978 officieel en in bijvoorbeeld Rusland en België is het een echte feestdag.
In mijn kindertijd in de jaren 70 zaten we midden in de tweede feministische golf. Er waren grote feesten waar alleen vrouwen mochten komen. En kinderen. Zo herinner ik mij een massale dansparty in De Effenaar in Eindhoven, de stad waar ik opgroeide.
Dansende Dolle Mina’s op muziek van vrouwenbands. Het was niet om aan te horen, omdat de geluidsmannen niet naar binnen mochten. Veel van onze moeders liepen rond met een blote buik, waarop gestift was: ‘baas in eigen buik’.
De vrijgevochten vrouwen van die tijd schoren hun benen niet en droegen geen bh. Zo’n knellend ding werd gezien als uiting van vrouwenonderdrukking. Sowieso was er veel animo om niet langer te voldoen aan het stereotiepe schoonheidsideaal.
Seksistische posters werden beklad en kapotgescheurd. Bijzonder hoe tijden veranderen. Het boegbeeld van de huidige feministische golf is Beyoncé.
Gehuld in sexy pakjes met push-up-bh’s maakt zij een vuist tegen achterstelling van meiden. En ze komt ook nog eens op tegen racisme. Kijk, dat is nog eens een vrouw met power!
