Tut-onderwerpen
Na vijf jaar Stuif es in is Ria Bremer toe aan een nieuwe uitdaging. Die komt er in de vorm van Vinger aan de pols. Het is haar op het lijf geschreven. Ze mag er voorbereiden, monteren, presenteren en de eindredactie doen. Vanaf 1980 bespreekt ze elke week aandoeningen, samen met arts Peter Lens. Richt ze zich in het begin nog op wratten en griepprikken, later worden dat steeds onbekendere ziektebeelden, want bekende kwalen als de overgang vindt ze eigenlijk maar “tutonderwerpen”. Bremers contact met de patiënten is persoonlijk en intensief. Na de opnames keert ze nog regelmatig bij hen terug. De doodzieke Anjo krijgt gevoelsmatig zelfs een plekje in haar gezin.
Gordon en Nance
Vinger aan de pols kan gezien worden als een van de eerste vormen van emo-tv, waarbij niet informatieoverdracht maar ook bijbehorende emoties aandacht krijgen. In 2000 houdt Bremer het voor gezien. In 2007 wordt de tijdsgeest gevolgd en krijgt het programma een andere opzet. Vanaf dan staan er bekende Nederlanders met een aandoening centraal. Zo vertelt Patricia Paay over haar hartaandoening, Nance Coolen licht haar ziekte van Crohn toe en Gordon vult een uitzending over zijn reuma, diabetes en psoriasis.
Weet u het nog?
Wat is het Ria Bremer-syndroom?
a) Een dag na uitzending zit de wachtkamer vol mensen die denken dat ze de besproken ziekte hebben
b) Oncontroleerbaar knikken met het hoofd: een aandoening die voor het eerst is besproken door Ria Bremer
c) Heel vaak naar het toilet moeten
Het juiste antwoord staat onder het fragment.
Terugzien
Ria Bremer besteedt aandacht aan een aantal patiënten die een zogenaamd ‘omkeerplastiek’ hebben gekregen, waarmee voorkomen wordt dat hun been moet worden geamputeerd vanwege een tumor. Eind jaren 80 keert ze naar hen terug om te zien hoe het nu met hen gaat. Zelf is ze overigens nauwelijks te zien. Bremer deed zelf altijd de montage en hechtte meer waarde aan kennisoverdracht dan aan haar eigen hoofd in beeld.
Het antwoord is a.
Redactie: Roel van Bekkum
