Blonde krullen, een blije glimlach, lekker in het zonnetje op zijn loopfiets: Berend, vier jaar. Ik ken hem niet. Nee, ik moet zeggen: ik heb hem niet gekend. Want Berend is overleden. Zijn moeder en vader ken ik ook niet. Een aantal collega’s en oud-collega’s van mij hebben via Twitter contact met het gezin van Berend, daardoor heb ik meegekregen wat er is gebeurd. Berend werd ziek, erg, heel erg ziek.
Er kwamen bemoedigende woorden voorbij, knuffels, kaarsjes, klavertjes vier, hartjes, duimpjes omhoog. Maar het mocht niet zo zijn. In een hartverscheurend bericht op Twitter deelt zijn moeder dat hij is overleden. Het laat me niet los.
De ouders van Berend werken allebei als zelfstandige en hebben de afgelopen maanden niet of nauwelijks kunnen werken omdat ze er permanent voor hun zoontje en zijn zus moesten zijn. Zo hartverwarmend om dan óók op Twitter te zien dat een oud-collega al in maart de Club van lieve mensen heeft opgericht, een inzamelingsactie om de financiële zorgen weg te nemen. Het doel was om 60.000 euro in te zamelen, op het moment dat ik dit schrijf staat de teller op 79.000 euro. Dankzij 3300 donateurs, natuurlijk ben ik er één van.
De sociale media staan vaak ter discussie, dagelijks gaat het over bedreigingen, scheldpartijen, gelekte naaktfoto’s en andere vuiligheid. Maar gelukkig vind je er ook meelevendheid, medemenselijkheid en gulheid. Het kan wel!
Bert Kranenbarg wisselt zijn column af met Joris Linssen. Deze column staat in de NCRV-gids van week 46. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden
Bert Kranenbarg presenteert Bert op 5 ✑ Reageren? bert@ncrvgids.nl
