Het is weer zomervakantie, dat betekent bij ons tegenwoordig dat het tijd is voor de jaarlijkse fietsweek. De eerste was in 2020, tijdens corona. Toen fietste ik de Mont Ventoux op met onze zoon en onze buurmannen. Het jaar daarna sloot mijn vrouw aan op de Alpe d’Huez. Vorig jaar gingen ook onze dochter en haar vriend mee naar de Vogezen. En nu, zomer 2023, staat de volgende klim op de kalender. 24,1 kilometer omhoog fietsen, via 48 haarspeldbochten, een gemiddelde stijging van 7,6 procent, maximaal 13,7 procent. De finish ligt op 2757 meter, misschien wel in de sneeuw. Dat is de Stelvio!
Mijn vrouw heeft spijt dat ze ‘ja’ gezegd heeft en ziet er al een jaar als een berg tegenop. En ik? Ik heb eigenlijk altijd een hekel aan klimmen gehad. Maar aankomen op de top is fantastisch. Dus daar heb ik veel voor over.
Vorig jaar hield ik mijn hartslag heel bewust in de gaten en merkte ik hoeveel dat scheelt. Dit jaar kan ik ook precies zien hoeveel vermogen ik trap, nog beter. De fietsenmaker heeft mijn racemonster voorzien van nieuwe tandwielen. En daarna is ie precies afgesteld door een ‘bikefitter’. Maar nou moet ik in de komende dagen nog een kortere stuurpen en een smaller stuur vinden en laten monteren, zegt hij. En dat zit nu enorm tussen mijn oren. Ik ben bang dat mijn hobby uit de hand loopt.
Bert Kranenbarg wisselt zijn column af met Joris Linssen. Deze column staat in de NCRV-gids van week 27/28. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden
Bert Kranenbarg presenteert Bert op 5 ✑ Reageren? bert@ncrvgids.nl
