Tijd voor een bekentenis: ik ben een brave burger! Beetje gek misschien, maar ik hou me aan de regels. Als ik bij een rood verkeerslicht kom wacht ik tot het op groen springt. Sla ik links- of rechtsaf dan geef ik richting aan. Rij ik op de snelweg en mag ik maar honderd kilometer per uur om uitstoot te beperken dan rij ik honderd, ook zonder flitsers langs de weg. En als ik boodschappen doe, zet ik een mondkapje op. Ik heb werkelijk geen idee of dat echt helpt tegen de verspreiding van corona, maar ook dat is verplicht dus dan doe ik het.
Ik wel, maar afgelopen zaterdag zag ik minstens acht andere klanten zonder mondkapje in de winkel lopen, zelfs ouders met puberkinderen. Niet echt een goed voorbeeld. Een stemmetje in mij zei: niet mee bemoeien, maar ik kon het niet laten de bedrijfsleider te vragen waarom ze daar niet op handhaven. “Landelijk beleid”, zei hij en: “geen personeel om te controleren.”
En net toen ik suggereerde: zeg dan bij de kassa dat ze niet mogen afrekenen, liep er een meneer zonder mondkapje langs, met een zoontje van een jaar of vier. Hij schreeuwde me toe dat ik geen handschoentjes aan had en dat ‘het’ overal aan kan zitten. Hij verliet de winkel net voor mij en stapte in zijn auto die – illegaal – op een invalidenparkeerplaats stond.
Bert Kranenbarg wisselt zijn column af met Joris Linssen. Deze column staat in de NCRV-gids van week 8. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden
Bert Kranenbarg presenteert Bert op 5 ✑ Reageren? bert@ncrvgids.nl
