“De koers is stilgelegd.” Met die woorden werd Alpe d’HuZes 2017 opeens heel anders, donderdag 1 juni in Frankrijk. Een unieke situatie voor het goededoelen-evenement, waar met het beklimmen van de Alpe d’Huez geld wordt ingezameld voor de genezing van kanker. Was er dan toch iets sterker dan de saamhorigheid van de deelnemers? Sterker dan de kracht van al die Nederlanders bij elkaar die de berg voor een week in hun greep dachten te hebben?
Noodweer maakte het noodzakelijk dat het calamiteitenplan in werking werd gesteld, anderhalf uur voor het officiële einde. Alle fietsers en (hard)lopers moesten blijven op de plek waar ze op dat moment waren. Door hagel, onweer en modderstromen was doorgaan niet meer verantwoord. Met bussen en auto’s werden ze opgepikt en ze kregen een stuk aluminiumfolie om weer warm te worden. Vrachtwagens van het leger haalden de fietsen van de berg. Zo jammer, de 12de editie stopte voortijdig.
Ieder jaar weer bewonder ik de manier waarop uitsluitend vrijwilligers deze organisatie runnen. Ook het afhandelen van deze ingewikkelde calamiteit verliep gesmeerd, de rust was in korte tijd weergekeerd. Met slechts vijf minuten vertraging werd het voorlopige eindbedrag van deze editie bekendgemaakt: ruim 10 miljoen euro. 3200 euro daarvan heb ik ingezameld door de berg op te fietsen voor mijn moeder. In oktober wordt het definitieve eindbedrag bekend. Zeker is al dat Alpe d’HuZes in 12 jaar tijd meer dan 151 miljoen euro heeft ingezameld. Chapeau!
