Omdat ik eerst nog een wandeling had gemaakt langs de plassen in de omgeving, kwam ik onder de modder aan bij het restaurant waar we Henks 84e verjaardag zouden vieren. Ik zag hem al zitten in zijn scootmobiel, die ook helemaal onder de derrie zat. Henk was 8 kilometer komen rijden door de polder.
Wat een eer om uitgenodigd te zijn op het traditionele verjaardagsuitje van Henk met zijn familie en vrienden. Eerst een uur bowlen en dan een driegangendiner. Traditie. Net als de jaarlijkse knipbeurt. Buiten, tussen de buien door, werd Henk onder handen genomen door een thuiskapster. Ik herkende mijn excentrieke vriend nauwelijks zonder petje en lange baard.
Henk, de filosoof van de uiterwaarden, die ik dertien jaar geleden ontmoette voor het programma Joris’ showroom. Er waren 26 mensen op zijn feest. Uiteindelijk kwamen Henk en ik terecht aan de tafel met zijn andere vrienden. De blonde vrouw met wie ik fel had gestreden op de bowlingbaan, bleek een buurvrouw te zijn die drie keer per week kookt voor Henk. Aan het andere eind van de tafel zaten twee maatjes uit de dagopvang.
Het was hartverwarmend om te zien hoe een zwervende zonderling omringd wordt door familie en vrienden, die allemaal proberen dit ongeleide projectiel een beetje te helpen. Aan het eind van de avond toog Henk naar huis met twee bakken overgebleven eten: genoeg voor komende week. Toen hij in zijn scootmobiel de zonsondergang tegemoet reed, miste ik zijn wapperende grijze haar.
Joris Linssen wisselt zijn column af met Bert Kranenbarg. Deze column staat in de NCRV-gids van week 18. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden
Joris Linssen is presentator bij de NCRV ✑ Reageren? joris@ncrvgids.nl
