Ik was altijd blij dat ik niet bij de Belastingdienst werk, omdat me dat heel vervelend leek op verjaardagsfeestjes. Maar als medewerker van de publieke omroep krijg je het ook om je oren.
Al jaren moet ik horen dat ik maar een makkelijk baantje heb met acht uur radio in de week. ‘Acht uur werken, dat zou iedereen wel willen.’ Of erger: ‘En dat van onze belastingcenten.’ De laatste maanden krijg ik ook vaak de vraag wat ik straks eigenlijk ga doen ‘als het nieuwe kabinet de Publieke Omroep heeft afgeschaft.’
En op dit moment denken mensen ook nog eens dat ik in Sodom en Gomorra werk in plaats van in Hilversum. Krijg ik vragen als ‘Heb jij je ook gedragen als een zonnekoning, je bent toch ook presentator daar?’ of grappend (denk ik) ‘Wanneer komt jouw excuusbrief à la Matthijs?’
Ik ben geschokt over het rapport van de commissie-Van Rijn, over de cijfers en de ervaringen. Maar ik ben er ook van geschrokken hoe vaak ik in berichten over het rapport lees of hoor dat ‘drie op de vier omroepmedewerkers het afgelopen jaar grensoverschrijdend gedrag hebben meegemaakt’. Dat klopt echt niet, het gaat om drie op de vier mensen die het onderzoek invulden, om 1484 ervaringen op een totaal van alle 5286 medewerkers van de Publieke Omroep. Dan kom je uit op ongeveer 1 op de 4. Dat klinkt wel anders, iets anders, maar blijft natuurlijk veel en veel te veel. Doe normaal!
Bert Kranenbarg wisselt zijn column af met Joris Linssen. Deze column staat in de NCRV-gids van week 7. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden
Bert Kranenbarg presenteert Bert op 5 ✑ Reageren? bert@ncrvgids.nl
