Het begint een traditie te worden. In de aanloop naar carnaval zenden we dagelijks het programma Carnavalshart uit. Ik spreek al jaren het commentaar in van deze afwisselende serie, die afgelopen week op tv was en die heerlijke voorpret veroorzaakt. Elke dag kreeg ik meer zin om naar het zuiden af te reizen en me in het feestgewoel te storten. Dus ik ben dit weekend te vinden in Lampegat, de stad waar ik opgroeide en waar het heerlijk hossen is op het Stratumseind of het Wilhelminaplein. Mijn cowboypak hangt al klaar.
Door de gevarieerde afleveringen van de serie realiseerde ik me eens te meer hoe belangrijk een traditie als carnaval is voor de saamhorigheid van een gemeenschap. Ik zag hoe zeventig jongeren in Lemelerveld samen aan een wagen voor de optocht bouwden. Niet alleen op je kamer met je telefoontje zitten pruilen, maar samenwerken, lachen en van elkaar leren.
Er waren items bij die heel aangrijpend waren, bijvoorbeeld over de vader die tijdens carnaval vorig jaar opeens dood neerviel en van wie de zoon nu Prins Carnaval is, om zijn lieve pa te eren. Ook waren er veel liefdesverhalen van mensen die elkaar hadden ontmoet tijdens carnaval, dat ook een huwelijksmarkt blijkt. Of eigenlijk meer een teder Tinder, live en echt.
Bij alle items zag je hoe verbindend en bevrijdend dit losbandige feest is. Er wordt soms met dedain naar gekeken, maar carnaval is een verbinder. En in deze tijd belangrijker dan ooit. Alaaf.
Joris Linssen wisselt zijn column af met Bert Kranenbarg. Deze column staat in de NCRV-gids van week 6. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden
Joris Linssen is presentator bij de NCRV ✑ Reageren? joris@ncrvgids.nl
