Voor NPO Radio 5 liep ik een dag mee in een zorginstelling. Ik werd ontboden bij Bartiméus in Doorn, waar ze mensen met een visuele beperking opvangen. Ik kwam terecht in een huis met jongeren die daarnaast ook nog een verstandelijke én lichamelijke beperking hadden.
Blanco liep ik naar binnen en ik trof vier bijzondere jongens aan, van 8 tot een jaar of 18. Ze konden alle vier niet spreken. Ze lagen af en toe in hun eigen grote box, als reuzenbaby’s. Voor ik het wist, zat ik Flint gepureerde banaan te voeren. Geertjan hielp ik met zijn rollator naar de tafel. Hij wilde voorgelezen worden en aan de kreten die hij slaakte, maakte ik op dat hij het een leuk verhaal vond. Ardyan was een grote puberjongen met epilepsie. Ik hielp hem overeind en gaf hem een geweekte eierkoek. Teun was wat onrustig en het lukte hem zen te krijgen door op de handpan te spelen, een soort klankschaal.
Bij alle vier probeerde ik zo rustig mogelijk te doen, hen direct aan te spreken en alles wat ik deed helder uit te leggen. En ik raakte hen veel aan: ik maakte écht contact. Het werkte gelukkig goed. Ik was ontroerd door de ongefilterde manier waarop de jongens zich uitten. Niet de sociaal wenselijke schijn die wij in de ‘gewone wereld’ ophouden. Nee, hier was alles eerlijk en direct. Hoe kort een dagje meelopen ook was, het maakte diepe indruk en het smaakt naar meer.
Joris Linssen wisselt zijn column af met Bert Kranenbarg. Deze column staat in de NCRV-gids van week 12. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden
Joris Linssen is presentator bij de NCRV ✑ Reageren? joris@ncrvgids.nl
