Voor Liefs uit… volgde ik een jaar lang zes Nederlanders die verliefd zijn op iemand uit het buitenland. Wat mij opviel was hun prettige eigenwijsheid. Want ik geef het je te doen: verliefd worden op iemand die heel ver weg woont, terwijl je omgeving allemaal beren op de weg ziet. In feite sta je er helemaal alleen voor.
De afgelopen weken zagen we hoe Sanne stiekem haar Turkse ober in Turkije bezocht, vervolgens een poos in onzekerheid zat toen hij gelegerd was aan de Syrische grens en hoe ze hem uiteindelijk naar Nederland haalde. Haar ogen gingen met de week feller stralen, haar glimlach groeide van oor tot oor.
We zagen Lucien, die met tranen in zijn ogen afscheid nam van zijn echtgenoot, omdat die in het gevaarlijke Venezuela een inburgeringscursus moest gaan afmaken. We zagen Maurits, die weer bij zijn ouders ging wonen om te sparen voor zijn Afrikaanse beauty queen. Met een verbeten gezicht stond hij de zolderkamer te vertimmeren, alsof hij met iedere klap van de hamer zijn wachten een dag kon verkorten.
De komende weken gaan we nog kennismaken met Willemijn, die voor haar Zuid-Afrikaan in een township terechtkomt, met Floris die zich bekeert voor zijn Portugese droomvrouw en met Natasja, die zich drie slagen in de rondte werkt om haar Tunesiër hier te krijgen. Allemaal stijgen ze boven zichzelf uit. En uiteindelijk blijkt de smaak van de liefde zoeter, als je door een hoop bitterheid heen hebt moeten bijten.
