Wat een rotnieuws. Roze Rieneke is terminaal ziek. Ze ligt in een hospice in Rotterdam. In een roze pyjama, met een roze kamerjas en een roze strik in het haar. Ik leerde Rieneke kennen in 2009, toen we een portret van haar maakten voor Joris’ Showroom. Een dag lang volgden we de ontketende dichteres, die helemaal in het roze gekleed, op een knalgele step, haar geliefde Rotterdam doorkruiste.
Ik zou Rieneke nog vaak treffen, want ze kwam altijd kijken als ik optrad in Walhalla, op Katendrecht. Steevast belde ze me dan een week van tevoren om een vrijkaart te regelen. Tot afgelopen november. Een bomvolle zaal vol Rotterdammers, maar geen telefoontje en ook geen Roze Rieneke op de eerste rij. Een paar weken later hoorde ik dat ze ziek was.
Toen ik haar thuis belde, kreeg ik haar verdrietige man aan de lijn, die me haar nummer in het hospice gaf. Wat klonk ze monter. Na een artikel in het AD had ze heel veel post gekregen, allemaal lieve kaartjes. Ze vond het jammer dat ze ons laatste optreden had gemist, dus beloofde ik diezelfde avond haar lievelingsliedje voor haar op te nemen en aan haar te sturen.
Voor onze show die avond in Ede, namen we een speciale video op van ons liedje ‘Kompas’ voor Rieneke. ‘Wees mijn kompas, vertel me wie ik was, wees mijn houvast, iemand die op me past’. En zo kreeg Roze Rieneke op de valreep nog een gezongen gedicht…
