De films van de Britse regisseur Ken Loach zijn ware pareltjes. Realistisch, rauw en echt. Op NPO Plus staat een meesterwerk van hem, dat me trof als een moker.
Sorry we missed you is het schrijnende verhaal van een pakketbezorger en zijn gezin. De wanhoop en de onmacht stralen er vanaf, maar de geweldig spelende acteurs stelen meteen je hart. Alles is zo realistisch in die film over het pijnlijke lot van pakketbezorgers, dat toen er van de week één aanbelde, ik hem bijna troostend om de hals vloog. Wat een heftig bestaan leiden zij, uitgebuit door de online warenhuizen en straffe regels, lange werktijden en voortdurende haast.
Nu draait er een nieuwe film van Loach in de bioscoop. Vanaf de eerste seconde viel ik van de ene heftige emotie in de andere. Ontroering, verdriet, plaatsvervangende trots en schaamte: Ken Loach duwde me in een achtbaan. En ik was niet de enige. De hele zaal was in tranen om de perikelen rond The Old Oak, een vervallen café in een verpauperde buurt in Noord-Engeland. Als daar Syrische vluchtelingen naast komen wonen, worden die door de oude kroegtijgers met de nek aangekeken. Maar de cafébaas krijgt contact met een jonge vluchteling en dan ontspint zich een drama zonder weerga.
Ga die film zien! Hij geeft een sprankje hoop. Het geloof dat liefde en verbinding uiteindelijk het kwaad, de valsheid en racisme overwinnen. Dat het niet simpel gaat, zal geen verbazing wekken. Het is een realistische film.
Joris Linssen wisselt zijn column af met Bert Kranenbarg. Deze column staat in de NCRV-gids van week 4. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden
Joris Linssen is presentator bij de NCRV ✑ Reageren? joris@ncrvgids.nl
