Vorige week was ik bij de première van de film Human Forever van Teun Toebes. Het was een uitbundig feest in de mooiste bioscoop van de wereld: Tuschinski in Amsterdam. In de zaal zaten veel mensen die in de film voorkwamen en hun naasten. Het was mooi om te zien hoe trots ze waren.
Teun is een bijzondere jongen. Hij woont al drie jaar op een gesloten afdeling van een verzorgingshuis in Utrecht. Maar hij is pas 24 en kerngezond. Hij doet het om aandacht te vragen voor mensen met dementie. 1 op de 5 Nederlanders overkomt het: dement worden. Teun pleit voor de menselijke maat. Hij is echt van zijn huisgenoten gaan houden. Ze waren er ook bij in de bioscoop, glimmend en wel. Teun strijdt voor een grote ommekeer. Mensen met dementie niet uitsluiten, maar vrijheid en gelijkwaardigheid geven.
Voor zijn film reisde hij de halve wereld over en zo leerde hij dat het beter kan. Maar wat vooral beklijft: het gaat erom dat we onze ouderen niet meer wegstoppen, maar juist opnemen in onze samenleving, in onze gezinnen. En daar raakte Teun mij. Want daar ben ik ook van overtuigd. De moderne mens is te ver afgedwaald van zijn origine: thuis samenleven in een uitgebreid netwerk van verschillende generaties. Samen in plaats van alleen. En mensen met ‘vreemd’ gedrag niet buitensluiten, maar liefdevol opnemen. Als je deze film ziet, ga je vanzelf ook een beetje van Teun houden. Zet hem op strijder!
Joris Linssen wisselt zijn column af met Bert Kranenbarg. Deze column staat in de NCRV-gids van week 42. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden
Joris Linssen is presentator bij de NCRV ✑ Reageren? joris@ncrvgids.nl
