Na meer dan 10.000 optredens stopt de Vlaamse chansonnier Will Tura ermee. Ik ben altijd gecharmeerd geweest van deze troubadour en dat is natuurlijk ook precies de bedoeling bij charmezangers.
Ik leerde Will kennen in 2003, toen ik hem portretteerde voor ons tv-programma Brok in de keel. Als een echte ster kwam hij samen met zijn manager een uur te laat. En er zou eerst geluncht worden, bij Wills favoriete restaurant in Knokke. We moesten allemaal garnalenkroketten nemen van hem en hij had helemaal gelijk: dat waren de lekkerste ooit. Daarna begon het filmen. Samen gingen we joggen op het strand en daar interviewde ik hem. Een toegankelijke en open man. Later zong hij in een luisterrijke suite van het plaatselijke casino wat liedjes voor ons aan de vleugel. Nummers als ‘Hopeloos’ en ‘Eenzaam zonder jou’. Warme stem, lieve ogen.
Op straat werd Will die dag telkens aangesproken door mensen die hem herkenden en zonder aarzeling meteen al hun sores met hem deelden. Voor iedereen nam Will de tijd. Hij luisterde geduldig, zei wat aardigs en klopte op schouders. Tura de Trooster. De manager keek dan op zijn horloge en maakte een verontschuldigend gebaar naar ons. Zo is Will nou eenmaal, wilde hij maar zeggen.
De cameraploeg en ik zagen het met bewondering aan. Will Tura liet een spoor van ontroerde mensen achter. Inmiddels is Will 82 en heeft hij alzheimer. Optreden is te moeilijk geworden. Hij vergeet steeds meer. Maar wij zullen hém nooit vergeten.
Joris Linssen wisselt zijn column af met Bert Kranenbarg. Deze column staat in de NCRV-gids van week 25/26. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden
Joris Linssen is presentator bij de NCRV ✑ Reageren? joris@ncrvgids.nl
