Lees hier de meningen van verschillende mensen over het boek Bloed krijg je er nooit meer uit van Philip Snijder. Lijkt het u leuk om zelf ook een recensie te schrijven? U kunt u opgeven via Miekes Leesclub.
S. Petersen
In Bloed krijg je er nooit meer uit neemt de ik-figuur, een vijftigjarige man, ons mee terug naar zijn jeugd aan de hand van het overlijden van zijn zuster. Het verhaal speelt zich af op twee dagen, maandag en dinsdag. Maandag is de dag waarop de ik-figuur te horen krijgt dat zijn zuster ernstig ziek is en vervolgens overlijdt, dinsdag is de dag waarop de man naar het huis van zijn zus gaat en de lezer via terugblikken en herinneringen een beeld krijgt van zijn jeugd op Bickerseiland.
De hoofdfiguur is een schrijver die een jaar geleden in een gerenommeerd literair tijdschrift een verhaal heeft gepubliceerd over een grote clan-achtige familie op het Amsterdamse Bickerseiland. Hij heeft daarin feitelijk zijn eigen familie op het armoedige, verloederde Bickerseiland van midden jaren zestig van de vorige eeuw geportretteerd. De familie waarvan hij zich inmiddels heeft afgekeerd. Deze publicatie heeft ertoe geleid dat hij nu over hetzelfde thema een boek aan het schrijven is.
In de herinneringen en terugblikken wordt duidelijk dat de schrijver een ongelofelijke afkeer en woede voelt ten aanzien van zijn familie en het milieu van het Bickerseiland. Dat is de reden dat hij hen de rug heeft toegekeerd. Het overlijden van zijn zus is de eerste keer in jaren dat hij met hen weer contact heeft.
Naast woede en afkeer, speelt door het hele boek tegelijkertijd schaamte een allesoverheersende rol. Schaamte over die familie, maar ook schaamte over het feit dat hij als broer niet in staat is geweest om zijn zus te behoeden voor de narigheid die haar is overkomen. En dat hij, nadat zij op dertienjarige leeftijd is aangerand en verkracht, nooit de moeite heeft genomen om te vragen welke gevolgen ze daar aan heeft overgehouden. Hij wilde er zo weinig mogelijk over horen.
Voor mij, als lezer, komt het verhaal van de ik-figuur over als een eindeloze opsomming van negatieve situaties, over alles hangt een waas van schaamte, negativiteit en narigheid. Daarnaast wordt zo goed als elke scène enorm uitgerekt, zonder dat dat in mijn ogen iets aan het verhaal toevoegt. Al vrij snel raakte ik om deze redenen mijn interesse voor het verhaal en de personages kwijt. Het feit dat er op een gegeven moment toch nog een wending aan het verhaal komt, verandert daar helaas niets aan.
A. E. M. Haacke
Bloed krijg je er nooit meer uit van Philip Snijder is een fantastisch boek dat je dagen na lezing nog vast houdt.In het boek leeft de lezer letterlijk twee dagen mee met de naamloze hoofdpersoon, die op de eerste dag, een maandag, bericht krijgt dat zijn enige zus plotseling is overleden. Dinsdag, dag twee, geeft de impact van dit bericht op zijn gemoed.
In een sobere , precieze stijl-er staat geen woord te veel in dit boek- geeft de schrijver weer hoe de hoofdpersoon er niet meer onderuit kan om de confrontatie aan te gaan met zijn verleden. Jarenlang heeft hij zijn uiterste best gedaan alles wat met zijn verleden te maken had, zijn achtergrond, zijn familie, zijn emoties, zijn herinneringen verborgen te houden;niet alleen voor de buitenwereld, maar ook voor zichzelf.
De onverwachte dood van zijn zusje, voor wie hij nooit iets heeft willen betekenen, breekt de doos van Pandora open. Als de hoofdpersoon na haar dood het huis van zijn zus binnengaat en het bloed ziet op de bank, waar zij op lag, toen zij gevonden werd, is er geen ontkomen meer aan; hij wordt gedwongen te onderzoeken waarom hij “voor zichzelf leeft als slechts de persoon die anderen denken dat hij is”.
Geweldig beschrijft Philip Snijder niet alleen de gevoelens van spijt die de hoofdpersoon overvallen, maar ook de onontkoombaarheid van de handelingen die eraan ten grondslag liggen.Dat de hoofdpersoon tenslotte, aan het eind van het boek, die onontkoombaarheid kan erkennen lijkt ruimte te geven voor een nieuw begin.
W. G. van’t Oosten-Beugelsdijk
Het boek gaat over een man van middelbare leeftijd, die het, voor zijn doen, aardig ver geschopt heeft in het leven. Hij heeft zich ontworsteld aan het milieu van Bickerseiland waar hij geboren is.Hij is gaan studeren en heeft een boek geschreven over zijn jeugd, dat binnenkort uit zal komen. Hij krijgt onverwachts te horen dat zijn 10 jaar jongere zus in het ziekenhuis is opgenomen. Hij heeft zich al tijdens zijn studietijd weinig om haar, en zijn familie,bekommerd.
In het ziekenhuis wordt hij weer geconfronteerd met zijn familieleden, die in bange afwachting zijn over de gezondheid van zijn zus.Ze krijgen geen goed nieuws te horen. Later gaat de man naar het huis van zijn zus. Hij krijgt flashbacks over hun relatie en wordt overmand door schaamte. Zo erg, dat het bijna van de bladzijden afdruipt.
Het leuke van het boek is dat de personages zo duidelijk beschreven worden. Je ziet ze als het ware voor je. De drank speelt ook een grote rol in het verhaal en dat is soms ontluisterend, evenals de affaires die de man heeft gehad. In dit boek herkende ik onderwerpen die ook in het boek Zondagsgeld voorkomen. Waarin veel meer over het leven op Bickerseiland geschreven wordt.
Het boek heeft een prachtige toepasselijke titel met twee betekenissen. Voor lezers die van drama houden en Zondagsgeld ook met genoegen gelezen hebben is dit boek aan te bevelen.Voor lezers die niet van familie-romans houden is het wellicht te veel van het goede.
