Het is half januari en vandaag is het Martijn Fischers eerste dag als Jezusvertolker. Een dag van promootjes opnemen en een paar interviews geven. Alleen het kringetje dat zich in dit stadium met The Passion bezighoudt, weet dat Fischer de Jezusrol in het jaarlijkse evenement van EO en KRO gaat vervullen. Terwijl hij snel een broodje weghapt omdat de lunchpauze erbij inschiet, stel ik alvast de eerste vraag. Want het is krap aan met de tijd voor het interview. Op tijd zijn kinderen van school halen is voor Martijn Fischer prioriteit nummer één. Daar komt zélfs de rol van Jezus niet tussen.
Wat was je eerste gedachte toen jou werd gevraagd om dit jaar Jezus te spelen?
‘Ik kreeg een belletje en ze wilden met me over The Passion praten. Dat vond ik wel leuk, maar ik had geen idee over welke rol het ging. Toen ze vroegen of ik Jezus wilde spelen, viel ik wel even stil.’
Waarom?
‘Omdat mijn uiterlijk nou niet bepaald aansluit bij het archetypische beeld dat mensen van Jezus hebben; om maar iets te noemen. Dat vond ik zelf ook. Maar het is natuurlijk onzin, want het gaat niet om het archetypische beeld, maar om de manier waarop je het verhaal over het voetlicht brengt. Daarom vond ik ook dat ik het kon doen. The Passion is daarbij ook nog een geweldig evenement en het is heel aantrekkelijk om daaraan mee te mogen werken.’
Wat betekent Jezus voor jou?
‘Bij Jezus heb ik niet zozeer een persoon voor ogen, maar meer een bepaald gedachtengoed. Voor mij gaat het over waar hij voor staat. Dit verhaal gaat over opoffering, vriendschap en loyaliteit, alledaagse thema’s van alle tijden.’
Je bent niet in een geloof opgevoed?
‘Mijn oma was gereformeerd en ik ging weleens met haar mee naar de kerk. Ik ben een nakomertje en de enige van de vier kinderen in ons gezin die niet gedoopt is. Dat komt doordat mijn ouders inmiddels een stukje verder waren in hun leven en niet meer zo onder de invloedssfeer van hun ouders stonden. Ik merk wel dat ik heel veel principes heb die gestoeld zijn op de Tien Geboden. Zoals iedereen toch eigenlijk?’
‘Het is wie wij zijn en je ontkomt er niet aan. Dat moet je ook niet willen, want het is een goede leidraad en die normen en waarden heb ik van mijn ouders meegekregen. Ik merk dat heel veel dingen universeel zijn. Ik hoor mezelf soms dingen zeggen tegen mijn kinderen die mijn ouders vroeger ook tegen mij zeiden. Vroeger dacht ik dan: hou toch op met die onzin! Ongetwijfeld zullen mijn kinderen het ook op hun eigen manier gaan doen… maar ik geef het nu tóch door… terwijl ik vroeger echt niet zo’n leuk jongetje was.’
Hoezo?
‘Ik was best een boef. Maar het is redelijk goedgekomen. Door de militaire dienst, hahahaha!’
Ergens onderweg is wel iets veranderd bij het zoontje van een hoogleraar psychiatrie en een verpleegster dat op z’n zeventiende van school gaat. Beetje sjouwen in de bouw, beetje drummen en zingen op feesten en partijen… Maar uiteindelijk een gevierd acteur wiens grote discipline door niemand minder dan Joop van den Ende wordt geroemd.
‘Die discipline heb ik echt in militaire dienst geleerd. Ik moest in dienst. Ik wilde eigenlijk helemaal niet. Ik dacht: als het oorlog wordt, ga ik naar huis. Maar ik vond het een heel leuke tijd. Lekker modder scheppen, met losse fl odders schieten, buiten slapen… allemaal leuk. En ik moest ’s ochtends vroeg met gepoetste schoenen netjes voor mijn bed staan, want dan kwam de sergeant-majoor de boel checken. Dat was ik helemaal niet gewend. Mijn leven was totaal structuurloos. Ik heb geleerd dat je door discipline een ongelofelijk eind kunt opschuiven. Dan kan het ineens echt goed met je gaan.’
Zo goed dat Fischer na een jarenlange acteercarrière in de B-garnituur van A-producties (zoals hij het zelf typeert) in 2012 ineens zelf een grote productie mocht dragen. In de rol van André Hazes in de musical Hij gelooft in mij kon Martijn Fischer laten zien wat hij in zijn mars had. De rol van Hazes in de speelfilm Bloed, zweet & tranen leverde hem in 2015 een Gouden Kalf op.
Je hebt vorig jaar ook nog vier Hazesoptredens in de Ziggo Dome gedaan. Eigenlijk ben je pas net Hazesvrij.
‘Mensen vragen vaak of ik niet bang ben dat het aan me blijft kleven, maar daar maak ik me niet zo druk over. Het afgelopen jaar heb ik ook totaal andere dingen gedaan. Drie speelfilms en een serie. Dat vond ik heel prettig en geruststellend. Ik zing nog steeds Hazesliedjes op feestjes. Het is hartstikke leuk en het brengt mensen ook veel.’
Je had je toch voorgenomen geen Hazesschnabbels te gaan doen?
‘Dat klopt. Maar ik zing die Hazesliedjes als mezelf: Fischer zingt Hazes. Morgen sta ik weer op een bruiloft. En dat vind ik zo ontzettend leuk. Weet je waarom? Je ziet mensen vrolijk worden of ontroerd. Bij de musical was dat ook zo. Het is troostend en het brengt iets teweeg bij mensen. Dat vind ik belangrijk, want we jagen allemaal maar door in die hele ratrace. Als acteur en zanger kun je mensen ontregelen en ontroeren, het gesprek op gang brengen en je kunt soms zelfs ook mensen verbinden.’
Je hebt in alle opzichten onstuimige jaren doorgemaakt. Begin 2012 was je een onbekende acteur, getrouwd met Eva, de moeder van je kinderen; jullie woonden in een rijtjeshuis in een dorp… Inmiddels ben je wereldberoemd in Nederland, je bent gescheiden van Eva, hebt Annemarie als vriendin en je woont in een huisje in het bos. Hoe blijf je overeind als je hele leven zo op de schop gaat?
‘Er waren geweldige momenten bij en ook heel verdrietige. Je moet zorgen dat het naast elkaar kan bestaan, want het hoort bij het leven. Eerlijk gezegd vond ik in dat hele geconcentreerde spelen elke avond mijn rustmomenten. Dan ben je zo gefocust op de voorstelling. Je bent totaal niet met je eigen leven bezig, maar met het leven van degene die je aan het spelen bent. Op een bepaalde manier gaf dat ontspanning.’
Wat heeft Hazes jou gegeven?
‘Een heleboel. Als je mensen kunt laten zien wat je kan, dan benaderen ze je ook voor andere grote dingen. En als ik nog steeds volledig onbekend zou zijn, dan had ik deze rol van Jezus ook niet aangeboden gekregen.’
Wat heeft Hazes van je genomen?
‘Ik moet de tijd die ik privé overhoud echt bewaken. Daar word ik wel steeds beter in. Ik vind het namelijk heel belangrijk om het opgroeien van mijn kinderen echt mee te maken. Dat is mijn belangrijkste opdracht. Al die andere dingen zijn leuk, maar ze halen het niet bij dat waar het echt om gaat. Ik ben een betrokken vader en ik geniet ervan om het zo te doen.’
Als om zijn woorden kracht bij te zetten, staat Martijn Fischer resoluut op. De jezuskleren moeten nog uit en het is de hoogste tijd is om de kinderen uit school te halen.
Paspoort
Naam: Martijn Fischer
Geboren: 28 januari 1968 in Utrecht
Privé: Heeft twee zonen met ex-vrouw Eva
Carrière: Na werk in de bouw, als koerier en zanger op feestjes en partijen, volgde Martijn Fischer van 1994 tot 1997 de acteursopleiding aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Speelde tot 2012 bijrollen bij toneelgezelschappen en in tv-series. Was klusjesman Ed in de Nuon-commercials. In 2012 werd Fischer gecast voor de rol van André Hazes in de musical Hij gelooft in mij. De speelfilm Bloed, zweet & tranen (Gouden Kalf beste mannelijke hoofdrol) volgde. Speelt sindsdien hoofdrollen in de films Koningsdag (december 2015), Rokjesdag (maart 2016) en in muziekfilm Hart beat (dit najaar). En Eddie in de serie Vechtershart.
