Deelnemen aan ‘Over de oceaan’ was dus geen straf?
“Ik heb ontzettend genoten. Tijdens die drie weken zeilen over de Atlantische Oceaan besefte ik weer wat ik miste. Over de oceaan is geen spelprogramma, het gaat over een groep mensen die samen de oceaan bevaart. Door hun interactie leer je ze beter kennen. Wat drijft ze? Wat voor mensen zijn het? Dat sprak me aan. Op zo’n groot zeilschip ben je de hele dag in touw. We zitten met veertien man aan boord. Er moet worden gekookt, schoongemaakt, gezeild. We werken in shifts, slapen weinig en onregelmatig. Dat levert een bijzondere dynamiek op.”
Je hebt een tatoeage van een zeemeeuw op je schouder. Is dat vanwege die liefde voor de zee?
“Die tattoo stond eerst symbool voor vrijheid, kunnen zijn wie je bent. Voor mij is dat relatief makkelijk, ik heb geluk gehad in mijn leven: een mooi beroep, goede verdiensten. Tijdens de zeereis kreeg hij een andere lading. Een schipper wees me op het boek Jonathan Livingstone seagull van Richard Bach, dat gaat over een zeemeeuw. Dat zijn lompe vogels: ze vliegen niet sierlijk, duiken niet mooi, kunnen niet hoog. Deze zeemeeuw wil steeds mooier en hoger vliegen. Voor mij is dat de nieuwe betekenis van die tatoeage: ik wil ook steeds beter.”
Wat was je droom als kind?
“Journalist of vrachtwagenchauffeur worden. Ik had een baantje bij een groente- en fruitveiling waar ik de wagens moest laden. Soms mocht ik ze ook verplaatsen. Het leek me machtig mooi om in zo’n grote auto te zitten en op buitenlandse wegen avonturen te beleven, maar het werd dus journalist. In mijn dorp Oud-Beijerland liep een hippieachtige man rond die schreef voor het lokale krantje. In het dorpscafé sprak hij met iedereen en maakte daar verhalen over. Een voorbeeld van me. Uiteindelijk kwam ik bij RTL Nieuws terecht. Voor mijn gevoel zat ik toen boven op het nieuws. Beter kon niet.”
Het hele interview leest u in de NCRV-gids van week 19. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Bram de Graaf
