Recensie Mieke: De verloren berg van Lieke Kézér

Als zijn vrouw overlijdt bij een ongeluk vindt Thomas kortstondig troost in de armen van een ander.

De verloren berg ****

Kézérs eerste boek werd bekroond met de ANV Debutantenprijs én de Bronzen Uil. Onopgemerkt is ze dus niet gebleven, maar doorgebroken ook niet. Toch zullen vast veel lezers van dit boek  genieten. Ze laat haar tweede roman bewust spelen in de jaren 90. ‘Ik wilde geen smartphones.’ Zonder sociale media kunnen de leden van het gezin waar het omdraait zich niet echt voor elkaar afsluiten, ook al doen ze hun best. Ook wordt er stevig doorgepaft en whisky gedronken, voornamelijk door de rouwende en getroebleerde vader Thomas. Zijn vrouw Kira is een paar maanden geleden verongelukt en hij moet zich zien te redden met hun drietal: een fantasierijke kleuterzoon, een hypergevoelig negenjarig meisje en haar onhandelbare, stugge zus van vijftien.

Thomas is schrijver en heeft zich nauwelijks met het huishouden en zijn kinderen bemoeid, dat was háár afdeling. Vooral de kleine Tommie heeft het maar moeilijk met het gemis van zijn moeder:

‘Jij doet het te hard’.

‘Ik wil je gewoon goed droogmaken.’

‘Ik word ook wel droog als je het zacht doet.’

‘ Dat is waar. ‘

‘En je toetjes zijn ook niet lekker. Het is gewoon vla.’

In haar jonge jaren had Kira ook literaire ambities, en talent: ze debuteerde met een dichtbundel en schreef een roman, samen hadden ze romantische fantasieën over een gezamenlijk schrijversleven… Maar ze liet het er bij zitten toen haar werk niet ‘de aandacht kreeg die het verdiende’ (DWDD had wonderen kunnen doen, maar dat bestond nog niet.)

Hij daarentegen is het type hoge oplages, vertalingen in alle landen, en ook nog eens een soort man waar de vrouwen niet vanaf kunnen blijven. Dat hij daar geen weerstand aan kan bieden blijkt uit de korte affaire die hij heeft met de juf van zijn zoontje. Dat wordt hem door het dorp zeer kwalijk genomen. Hij laat haar weer achteloos vallen en besluit om met een impulsief aangeschafte camper met zijn kinderen op vakantie te gaan naar de Pyreneeën. U dacht al, waar blijft die berg?

Het boek begint als hij net op weg is en vlak voorbij Gent heeft hij al spijt. Makkelijk wordt het inderdaad niet. Iedereen is eenzaam in dat camperuniversum. Iedereen rouwt op zijn eigen manier, niemand begrijpt werkelijk de ander: Thomas niet, Cleo, zijn puberende dochter die met een Spaanse jongen weg wil lopen niet, de kleine Tommie die overal beren vermoedt niet, en de dromerige Mathilde, het evenbeeld van haar moeder, die de hele reis Woeste hoogten met zich meesleept al helemaal niet.

Kézér vertelt het allemaal rustig, in het tegendeel van ronkend machoproza, maar de ware zielenroerselen van alle personages zijn in bijna elke zin pijnlijk voelbaar. De hoofdstukken van de reis (de bergen) worden afgewisseld met flashbacks uit het leven als gelukkig gezin in hun huis aan de zee. Was het eigenlijk wel zo gelukkig? Heel langzaam sluipen er twijfels binnen bij de lezer. Toch komt de ontknoping op het eind als een verrassing.

Uitgeverij De Arbeiderspers  256 blz. €20,99 (e-book €11,99)