Het nijlpaard *
Noem mij een pietlut maar als ik lees ‘een donkerharig meisje, wiens…’ en op dezelfde bladzij ‘Romans die als zijnde literatuur…’ dan gaat mijn juffenbloed koken. Nee, een strenge corrector is er bij dit boek niet aan te pas gekomen. Maar dat is niet het grootste bezwaar. Dat is de oubolligheid, de flauwe humor, de idiote plot, en de platte taal.
Met stijgende verbazing en ergernis heb ik ‘Het nijlpaard’ zitten lezen. Het is dat ik het had afgesproken, anders had ik het allang in de hoek gesmeten. En ik ben doorgaans mild hè? En Stephen Fry heb ik best hoog zitten. Beroemd acteur, bejubeld herverteller van de Griekse mythen, toonbeeld van de culturele, geestige, welbespraakte Brit. Hoe kwam dit beroerd vertaalde prul opeens ter tafel? Nou, het is een herdruk uit 2004, in 2017 is het verfilmd en het is oorspronkelijk in Engeland al in 1994 al verschenen. Niet dat dat echt belangrijk is, maar waarom geeft zo’n uitgever je deze informatie niet? En waarom laat hij het zo slecht vertalen? Maar misschien was vertaling wel een onmogelijke opgave, het is verhaal is zó vreselijk ‘British’.
Enige uitleg had ik wel prettig gevonden bij iemand die Old Fashioneds drinkt? Of naar een Rothie snakt? Iemand die ‘Gunga Din’ gaat declameren. Je moet maar moet raden wat ‘Bella Bel Jenny Gi’n betekent, of ‘Daphne Dag’ of ‘Gerda Gezichtsvermogen’. Ja nou zeg: ‘neuk mijn beste laarzen!’ Echt, het stáát er.
Oké, het verhaal: een onsympathieke whisky zuipende bullebak, dichter en theaterrecensent, is zojuist ontslagen bij de krant. Ooit was hij getrouwd en zijn inmiddels volwassen kinderen vindt hij maar lastig. ‘Zo nu en dan dumpt het Rotwijf hier een zoon of dochter voor een weekendje, maar die zijn allebei groot en lelijk genoeg om voor zichzelf te zorgen, en hebben van mij geen hulp nodig om hun jointje te draaien.’
Komt nog bij dat onze held, Edgar Wallace, voortdurend belust is op seks. Het zal vast wel allemaal met een enorme ‘tongue in cheek’ zijn, maar in het Nederlands komt dat niet over. Deze Ted gaat, op verzoek van een zekere Jane, dochter van een oude vlam, logeren op het landgoed van haar oom, Lord Logan. Ted moet zogenaamd zijn biografie schrijven, maar in feite verslag uitbrengen van wat hij daar meemaakt. ‘Je zult getuige zijn van een wonder’, zegt Jane, die onlangs op spectaculaire wijze is genezen van leukemie.
Wat volgt is een bizar verhaal over een van de zoons van de heer des huizes die speciale geneeskrachtige gaven zou hebben: hij genas niet alleen Jane maar ook een paard van een vergiftiging. Het klinkt allemaal idioot en dat is het ook. Ik kan het verhaal met geen mogelijkheid samenvatten. En het is ook helemaal niet grappig! Help, in tijden heb ik niet zo’n slecht boek gelezen. Een boek dat nooit vertaald had mogen worden. Zo snel mogelijk vergeten. En Thomas Rap, schaam je! Broddelwerk!
Uitgeverij Thomas Rap 320 blz. €22,99, e-book €13,99
