Lees hier de meningen van verschillende mensen over het boek Strikken van Domenico Starnone. Lijkt het u leuk om zelf ook een recensie te schrijven? U kunt u opgeven via Miekes Leesclub.
M. van Turnhout
Het boek bestaat uit drie delen. Een man heeft na twaalf jaar aan zijn vrouw bekend dat hij de bloemetjes buiten is gaan zetten. Hij heeft een jongere maîtresse. Op het moment dat zijn vrouw hem voor de keuze stelt: zij of ik, vertrekt hij.
Het begint als een brievenroman: Vanda schrijft haar man Aldo op een verontwaardigde en verwijtende toon, maar vraagt hem ook om terug te komen. Hun kinderen, Sandro en Anna, missen hem. Gaandeweg verandert de toon. Ze heeft door dat hij niet terugkomt, hij is te verliefd op die ander.
Vanda schrijft al haar ellende van zich af, de toon wordt wanhopig, verwijtend en boos, en tenslotte gelaten. Op dat moment wankelt de lezer: wie heeft zijn sympathie? De vrouw die verlaten is? Of de man, die alle ellende over zich heen gestort krijgt?
Met deel twee maken we een grote sprong in de tijd. De twee echtelieden zijn bij elkaar, maar het is jaren later. Nu wordt het verhaal verteld door Aldo. Hij rommelt door papieren, maar je weet als lezer dan nog niet wat er aan de hand is.
Het zijn terugblikken op zijn huwelijk en de liaison die hij had en hoe dat tenslotte stuk liep. De relatie met vrouw en kinderen werd hersteld, maar dat is alleen voor de buitenwereld zo. Er zal geen rust meer heersen in hun huis. Hij begint zijn verhaal met de vakantie. Niet alleen wordt dat geen succes, de schrik is enorm als ze thuiskomen: het appartement is totaal overhoop gehaald! Missen ze iets, vraagt de politie? En dat is vreemd: eigenlijk niet. Er is niets weg. Aldo durft niet te zeggen dat hij wel degelijk iets mist, de kostbare spullen zijn er immers allemaal nog.
Alleen de kat is verdwenen, maar die zwerft vast ergens buiten, ze zal zich rot geschrokken zijn door de inbrekers.
Deel drie is het verhaal van de kinderen, verteld vanuit de dochter. Dat verhaal werpt een verrassend licht op het voorafgaande. En waar de sympathie van de lezer ligt, nou, dat wordt een lastige kwestie…
De titel komt letterlijk van een gebeurtenis in het leven van de hoofdpersoon. Hij heeft een aparte manier om zijn veters te strikken, en ontdekt, als het leven van zijn gezin al helemaal ondersteboven ligt, dat zijn zoon onbewust deze manier van strikken heeft overgenomen. Bij een ongemakkelijke ontmoeting tussen vader en kinderen, op een moment dat hij hen al enkele jaren niet gezien heeft, confronteert Anna hem daarmee: waarom heeft hij het Sandro wél geleerd, en haar niet? Zij wil het ook leren!
Het is het verhaal van een gezin dat verscheurd raakt, en hoe ieder gezinslid daarop reageert. Een prachtige psychologische roman, met een spanningselement erin: want wie zijn die onverlaten die ingebroken hebben?
Er is een voorwoord van de vertaalster naar het Engels Jhumpa Lahiri. Als je dat tevoren leest word je haast bang om het verhaal nog te gaan lezen, zo ontzettend lovend is zij. Laat je niet tegenhouden, het is geen moeilijk te begrijpen verhaal. Als Lahiri aangeeft dat ze er bij meerdere lezingen andere dingen uit distilleerde, dan is dat niet zo vreemd. Is dat immers niet zo bij alle goede boeken, dat een tweede, een derde lezing je andere ervaringen geeft?
Een goed boek is het zeker, het is zeker de moeite waard om nog eens te lezen, maar een gemiddelde lezer leest maar één keer, en deze ene keer levert zeker ook een bevredigende ervaring op! De sfeer is zoals die bij het beroemde toneelstuk: Who is afraid of Virginia Woolf? Een indringende psychologische roman vol emotie, kwelling en jawel, liefde.
H. P. Schaap
In Strikken gaat het om een huwelijkscrisis rondom ontrouw van de man. De man Aldo heeft ooit zijn gezin verlaten voor zijn grote liefde Lidia. Hij is nu 74 en al lang herenigd met zijn vrouw Vanda. Zij is nog iedere dag zeer gekwetst om zijn ontrouw. Na een vakantie treffen ze hun appartement vernield aan.
De schrijver beschrijft in drie boeken vanuit drie verschillende perspectieven de gebeurtenissen. In het eerste boek vanuit zijn vrouw, het tweede boek van de man en in het derde boek geeft de dochter haar visie op het gebeuren. Het moge duidelijk zijn dat die drie e.e.a. anders beleven en verschillend beoordelen.
Toen ik het boek begon te lezen met het voorwoord van vertaler Jhumpa Lahiri vond ik dat eerst wat verwarrend. Verder lezend zette hij mij toch op het goede spoor. Met name wat betreft de titel van het boek Bij het eerste boek waarin de brieven van Vanda aan haar man worden weergegeven had het boek me nog niet zo in zijn greep. Dat veranderde in het tweede boek radicaal. Het werd een pageturner omdat je aanvoelt er gaat iets gebeuren op een vreemde manier wordt het spannend. Dat gevoel wordt nog sterker in het derde boek waarin de kinderen aan het woord komen. De ontknoping van het verhaal is dan een feit..
Domenico Starnone heeft met dit boek laten zien hoe je verstrikt raakt in je verlangens en daarin blijft hangen.. Bedrog komt dan om de hoek kijken en eindigt in een chaos. Door het lezen van dit boek wordt je zelfinzicht vergroot maar ook je zicht op anderen en maatschappelijke gebeurtenissen. Met andere woorden een boek om aan te schaffen en na lezing nog eens lezen.
J. Pieper
De cover op Strikken intrigeerde mij meteen. Terwijl het op mijn nachtkastje lag, had ik neigingen aan een van de uiteinden te trekken. Maar daarmee zouden de veters waarschijnlijk nog meer in de knoop raken. Een mooi beeld voor dit boek.
Op het moment dat ik het begon te lezen, bleef ik steken in het uitgebreide voorwoord. Ik begreep niet goed wat de bedoeling was en heb het boek even weggelegd. Echter toen ik aan het boek zelf begon intrigeerde het mij steeds meer en las ik het vrij snel uit.
Strikken speelt deels in Napels en deels in Rome. Het vertelt het verhaal van het echtpaar Vanda en Aldo en hun kinderen Sandro en zijn jongere zus Anna. Het is verdeeld in drie hoofdstukken. In deel een bevrijdt Aldo zich uit het keurslijf van zijn huwelijk en begint een relatie met een jonge vrouw Lidia in Rome. Vanda blijft razend achter met de jonge kinderen. Zij schrijft hem brieven waarin ze hem smeekt terug te komen. Na drie jaar komt Aldo terug maar hij blijft altijd hunkeren naar zijn geliefde. In een kubus heeft hij naaktfoto’s van Lidia verstopt.
In het tweede deel zijn Aldo en Vanda tachtigers. Ze komen terug van vakantie en vinden hun huis overhoop gehaald. Aldo zoekt paperassen en oude knipsels bijeen en leest de brieven die Vanda hem vroeger schreef terug. De foto’s van Lidia zijn verdwenen.
In deel drie komen de kinderen aan het woord. De relatie van hun ouders heeft ook zijn weerslag gehad op hun leven. Sandro heeft kinderen bij verschillende vrouwen en Anna is bewust kinderloos gebleven. Ze halen herinneringen op. En hebben daar ieder hun kijk op.
Ik vind Strikken een boeiend boek. Het geeft een niet bepaald vrolijk beeld van relaties binnen een huwelijk. Maar wel heel menselijk. En hoe Aldo en Sandro hun schoenen strikken…
Miekes recensie
Ook Mieke van der Weij heeft voor de NCRV-gids het boek Strikken van Domenico Starnone gerecenseerd. Lees hier of haar mening overeenkomt met de meningen van bovenstaande lezers.
