Lees hier de meningen van verschillende mensen over het boek Ze zullen denken dat we engelen zijn van Bert Natter. Lijkt het u leuk om zelf ook een recensie te schrijven? U kunt u opgeven via Miekes Leesclub.
H. E. Stapel
Een stad aan een rivier. Op het stadhuisplein genieten mensen op de terrassen van café’s van wat wel eens de laatste mooie nazomerdag kan zijn. Dan, opeens, verandert het beeld totaal: er wordt een terroristische aanslag gepleegd met een bus die het plein op scheurt, met veel slachtoffers tot gevolg.
Als het stof is opgetrokken, volgen we de nasleep en de verwerking van twee personen, een man en een vrouw, die toevallig op een terras in elkaars nabijheid verkeren op het moment van de aanslag en tot de weinige overlevenden behoren. Zij proberen moedig het normale leven weer op te pakken. Hoewel ze elkaar voor het drama niet kenden, zijn ze tegen wil en dank nu door het noodlot met elkaar verbonden. Maar dan neemt het verhaal een verrassende wending …
Bert Natter gebruikt als het ware filmische beelden. Hij laat de lezer meekijken: eerst “zoomt” hij in op een knoopsgat, later blijkt daar een bloem in te zitten en weer later, in een ander beeld, wordt onthuld waarom die bloem daar zit. Goed opletten dus. De auteur speelt geraffineerd met een opeenvolging van personen en situaties en gaandeweg wordt duidelijk waar die samenvallen.
Zelf vind ik dat erg leuk, een beetje meedenken en puzzelen zonder dat het té ingewikkeld wordt. Krijg je als lezer antwoord op je vragen? Bert Natter houdt de regie in handen. Hij schrijft niet naar de wens van de lezer toe en mede daarom vind ik het eind wat onbevredigend. Het enige minpuntje, wat mij betreft.
Maar zijn het niet juist de boeken en films met een onverwacht eind die je het meest bijblijven? Dit is de vijfde roman van deze schrijver. Ik ben zeker van plan meer van hem te gaan lezen.
J. H. C. Mannes
Het boek, Ze zullen denken dat we engelen zijn, gaat over een zeer actueel thema: een aanslag op onschuldige burgers die op een terrasje in de stad zitten. De aanslag vindt al op de eerste pagina van het boek plaats en vervolgens wordt zeer nauwkeurig beschreven wat de hoofdpersoon, Alfred, tijdens en kort na de aanslag allemaal meemaakt, maar ook hoe hij dit beleeft en wat het met hem doet.
Enkele seconden voor de aanslag raakte hij in gesprek met een vrouw. De verschrikking die ze samen doormaken schept een band. Ze blijven elkaar zien, maar hoewel ze hem fascineert, vindt hij het contact met haar ook beangstigend. Dit heeft te maken met zijn verleden, dat lang mysterieus blijft. Wel wordt duidelijk dat het verleden van hem een kwetsbare, onzekere man heeft gemaakt.
De manier waarop Bert Natter zijn lezers weet mee te nemen in de verschrikkingen en gevolgen van een gruwelijke aanslag is heel knap. Hij geeft een mooi inkijkje in de psyche van de kwetsbare hoofdpersoon die, zowel voor als na de aanslag, dagelijks zeer liefdevol en toegewijd gehandicapte kinderen met een busje van en naar school brengt. Chauffeur Alfred heeft alleen het goede voor met zijn omgeving en met name met zijn gehandicapte passagiertjes, maar uiteindelijk sleurt hij hen onbedoeld mee in de slechte afloop.
Bert Natter schrijft heel toegankelijk, soepel en invoelend, waardoor Ze zullen denken dat we engelen zijn een zeer prettig en vlot leesbaar boek is dat opgedeeld is in korte, soms heel korte, hoofdstukken. Veel gevoelige passages zijn fraai en tegelijkertijd heel natuurlijk verwoord zonder sentimenteel te worden, zoals het gedeelte over de dood van zijn kat Serge.
Ik vond Ze zullen denken dat we engelen zijn een zeer boeiende en aangename leeservaring. Kortom, een aanrader.
C. A. M. Overvoorde
Het verhaal over Alfred & Prunella, rampspoed & liefde.
In een dorp ergens in Nederland loopt Alfred over een groot plein. Het kan zomaar de laatste zonnige dag zijn, dus hij kiest een plekje op het terras. Gezien het nogal druk is komt er een dame naast hem zitten. Ze ziet er leuk uit. Nog voordat er een praatje kan volgen, breekt er grote paniek uit. Een grote bus rijdt in snelle vaart over het plein en ramt een gevel. Het neemt alles mee in zijn vaart en dit geeft een enorme knal. Daarna volgt er een ander busje en al snel volgen er schoten. Alfred en Prunella duiken onder de tafel en houden elkaar vast. De kogels vliegen in het rond. Dan een explosie, stilte en veel stof. Paniek breekt uit. Ze wachten beide op wat er komen zal, zelfs op de dood. Hebben ze het gered
Mooie beeldende zinnen sieren het boek
De cover is heel apart, de titel is nogal lang. Het oogt als een bijzonder boek. De auteur ken ik nog niet. In de ik-stijl lezen we over hoofdpersoon Alfred. Hij komt in een zeer benarde situatie terecht. Als een groot wonder, loopt het goed met hem af. Althans, zo lijkt het. Tevens ontmoet hij de mooie Prunella. Ook zij is erg geschrokken van het drama. In mooie beeldende teksten, wordt er een duidelijk verhaal uiteengezet, over rampspoed & liefde, verdriet en tegenslag.
Een overweldigende roman
Bert Natter heeft mij overweldigd met deze roman. Vanaf het eerste blad zit je gelijk in het verhaal. De zinnen zijn zo prachtig weergegeven. De schrijfstijl is heel prettig. Met ook een zeer actueel thema, de aanslag, wat levensecht voorbij komt. Maar wat het boek zeker niet te serieus maakt. Hij neemt de lezer mee in verschillende baden. Het bad van de liefde, een bad van rampspoed en tragiek. En tenslotte en bad van de vertwijfeling. Wie moet hij volgen? Wat gaat hij doen?
De schrijfstijl deed mij erg denken aan de boeken van Tatiana de Rosnay ( Die laatste zomer) en tevens Olivier Bourdeaut (Wachten op Bojangles) schoot door mijn hoofd. Deze zijn prachtig, qua schrijfstijl en tragiek. Hebben ook een serieuze ondertoon. En die vertwijfeling: iets willen en toch ook weer niet. Ontzettend genoten, de vleug humor en dosis emotie maakte het boek compleet. Met een traan sloeg ik het dicht. Bert Natter heeft er nu zeker een fan bij gekregen.
Miekes recensie
Ook Mieke van der Weij heeft voor de NCRV-gids het boek Ze zullen denken dat we engelen zijn van Bert Natter gerecenseerd. Lees hier of haar mening overeenkomt met de meningen van bovenstaande lezers.
