Masser brock ***
Masser Brock lijkt een beetje op Bert Wagendorp. Ze zijn allebei columnist bij een grote krant en hebben een scherpe pen. Masser staat erom bekend dat hij wekelijks de premier fileert. Hij heeft wel zijn bedenkingen bij het uitdijend columnistenleger: “Het leek erop dat nieuws louter aanleiding voor columns was geworden, dat de mening over het feit belangrijker was geworden dan het feit zelf.” Meningen, “je kunt er niet eens je reet mee afvegen.”
Dit bedenkt hij allemaal als hij door zijn woonplaats Haarlem wandelt. En wie komt hij op de brug tegen? Een bekende televisiepresentator die jarenlang de Tour de France had verslagen en die verdacht veel weg heeft van Mart Smeets… zo speelt Wagendorp met feit en fictie. Niet alles berust op werkelijkheid: Massers zus bijvoorbeeld is de spindoctor én het liefje van de minister-president, een onvervalste Mark Rutte.
Dat maakt het natuurlijk conflictueus als er vier Nederlandse soldaten die omgekomen zijn bij een vredesmissie, een staatsbegrafenis krijgen, die achteraf onterecht blijkt te zijn. Het ging eigenlijk om een drugsafrekening: de militairen vervoerden heroïne. De premier en zijn spindoctor kennen de waarheid, maar Masser ook! Want zijn inwonende neef (zoon van de spindoctor) blijkt bevriend met de enige militair die het er levend van af heeft gebracht. Hot stuff! Dilemma! Wordt er gepubliceerd???
Het is allemaal wel erg toevallig, maar dat heb je nou eenmaal in boeken die om een plot heen geschreven zijn. Masser Brock leest rap, omdat je wilt weten hoe de vork in de steel zit. Korte zinnen, veel vaart en vlotte dialogen, literair is er wat minder te beleven. En een happy end natuurlijk, dat hoort ook bij het genre.
Maar Masser Brock is ook een journalist die een ontwikkeling heeft doorgemaakt. Journalistiek is op zoek naar de waarheid, maar heeft het altijd zin om die te vertellen? Daar worden ook mensen door beschadigd. Zo komt hij erachter dat er sprake was van systematische infiltratie door de BVD bij zijn krant De Nieuwe Tijd. Het wordt gepubliceerd en er pleegt iemand zelfmoord… ook de reportage over cocaïne op Urk, die Masser in het begin van zijn carrière maakte, blijkt zelfdoding tot gevolg te hebben gehad.
En dan blijkt dat politiek en journalistiek soms met dezelfde dilemma’s worstelen. Als Masser met de premier in een zomerhuisje aan de voet van de Mont Ventoux op de rand van het zwembad zit, zegt deze: ‘Kolere, wat een kutvak is het soms. Je weet hoe dingen zitten, maar als je ze naar waarheid naar buiten zou brengen, hang je. Elke keer als jij een politicus uitmaakt voor leugenaar denk ik: hij heeft gelijk. Maar hij weet niet dat we niet anders kunnen. De leugen is een veel grotere vriend dan de waarheid. Sterker, de waarheid is vaak onze vijand.” Denk daar maar eens over na, lezer!
Dan heb ik het nog niet eens gehad over de epische familiegeschiedenis die iedereen, en de krant, meekrijgt. En dat het wel een echt jongensboek is geworden. Vrouwen spelen, net als in Ventoux, een minimale rol. Maar ach, niet zeuren. Lekker boek.
Meer recensies
Een aantal lezers van Miekes Leesclub hebben het boek Dagen van schaamte gerecenseerd. Benieuwd naar hun mening? U leest het hier.
Volgende week
bespreekt Mieke Audrey & Anne van Jolien Janzing.
